There [The Choice of Cloud]

Linda Bergkvist - Romance

"my love, thy hair is one kingdom
  the king whereof is darkness
  thy forehead is a flight of flowers
  thy head is a quick forest,   filled with sleeping birds
  thy breasts are swarms of white bees
  upon the bough of thy body
  thy body to me is April
  in whose armpits is the approach of spring
  thy thighs are white horses yoked to a chariot   of kings
  they are the striking of a good minstrel
  between them is always a pleasant song.."

                                                 E. E. Cummings 

Should we...

There she walked firmly 

shinny voice of a fly above the rocks
in view to the endless of the sea 

twisted memory of the unspeakable words

spell was thy, within shabby shaddows of the shore

Can you...

There she talked a truth

detatched lace of masks and spells
what is to be , let be 

released of boardered circles of smoke  

for free mountain aer remains the kingdom of the heart

The choice...

There she chose to remain

diminished are all damons of darkened skies
for the one moment of truth

for  fear might not  feed the lions of soul

breathing oceans of the edged flames within

The fear .....

There she willingly melts to exist

devoted aer in lungs of brain might her kingdom be
birth to all bwisdom of senses

hymn to the silent voice of the king's lust

apeed up pace of the pride horse on the waves path

The oath ...

There she states her empire's castle

fulfilment of the wave surrender to the sun
first choice of light beyond

beneath the battle sword the lion sleeps at last

fragile might the heart sing to the ever lasting seas

There 

the Cloud melts  in the Wide Sea

there

the Wave kisses the Lions Smile
There
the moment birth  of beyond Worths 

"my love, thy head is a casket

  of the cool jewel of thy mind
  the hair of thy head is one warrior
  innocent of defeat, thy hair upon 
  thy shoulders is an army
  with victory and with trumpets
  ..........................................................
  thy lips are satraps in scarlet
  in whose kiss is the combinings of kings..."

                                               E. E. Cummings 

(c) Evangelia Hatzidaki 

Art Project: Linda Bergkvist - Romance

________________________________

First Choices are usually the best  to accompish...

Ρωγμές Φωτιάς

Marius Markowski 

" Γράφει το φεγγάρι γράφει

  μ’ ασημένια κιμωλία

  στο σμαράγδινο χωράφι

  την καινούρια μας φιλία.

  Γράφει και στις πόρτες πάνω

  και στις μάντρες και στους δρόμους

  δίπλα σου να γύρω κάνω

  και μ’ ασήμωσε τους ώμους...."

  Ρίτσος /Ανοιξιάτικο Βράδι

- που πας με τούτο το βήμα

Περπάταγε κατά μήκος το συρματόπλεγμα

το τρένο σερνόταν  ακόμα λυτρωτικά μακριά πια

μα οι ρωγμές των τοίχων ήταν παλιές, σχεδόν αιώνιες

που πια δεν τις κοίταγαν τα διαβατάρικα πουλιά

- τι ώρα περνά το τρένο

Τι ώρα να ήταν αλήθεια, τι χρόνος, τι εποχή

λιακάδες και μουσώνες, νεροποντές και ήλιοι

κι αυτή η παρτίδα στη σκακιέρα θαρρείς ισόβια ελλειπτική

σφηνωμένη κι αυτή σε μια από τις γερασμένες ρωγμές

- τι εποχή έχει τούτη η στιγμή

εκεί κατοικούν όλες μαζί της Νεφέλης οι Εποχές

σπαρμένες από καιρούς , σε αιώνια εναλλαγή

καρποί στο θέρος , μονοπάτια στους ανέμους απολιθωμένα

και κρασί κόκκινο βαθύ στου Διόνυσου τα ζευγαρώματα

- τι γυρεύουν τα δάκτυλα

Σελίδες κιτρινισμένες του νου, μίζερα στοιβαγμένες

προκλητική αναμονή, σπίρτο μιας τελευταία φλόγα του νου

Και τότε ξεπήδησαν οι φλόγες , καιρών πεινασμένοι ζητιάνοι

Εποχών αφέντες κουρελήδες , το μερτικό τους εισπράττουν

- τι έγινε τότε

Η φωτιά δείπνησε αχόρταγα το οξυγόνο του Χρόνου

τώρα χορτάτη γεννοβολά φλόγες λυσσασμένες, τα παιδιά της

κατασπαράζει αναμονές , μάσκες και τύμπανα θριάμβου

χορταίνει και δυναμώνει με σιωπές, ψεύδη και αρνήσεις

- τι έμεινε στο πέρασμα τούτο

Καθάρια γυμνός στέκεται πια ο ουρανός

αλάνα παιδιάστικη ντυμένη τα κουρέλια της σοφίας

καημός μεταίωρος από τις μελωδίες του κρεμάμενος

παρτίδα σκάκι λειψή, πέντε κινήσεις πιο κάτω μα δίχως επιστροφή

" Τ’ ανοιξιάτικο φεγγάρι

θα με πάρει

κράτα με απ’ το χέρι.

Κοίτα τ’ άλλο το ζευγάρι

είναι ένα αστέρι

( αστέρι γιά μαχαίρι; )

κόψαν τ’ αξεδιάλυτο κουβάρι

και φιλί με το φιλί

σκαλί σκαλί

ανεβαίνουν στο φεγγάρι..."

(C) Ευαγγελία Χατζηδάκη 

Παρενθετικά Γ. Ρίτσος / Ανοιξιάτικο Βράδυ

Paintings Marius Markowski & Edward Rober Hughes  

Στη μουσική μια απλά μαγευτική Carole King

ΘΕΛΩ [...Ολοκληρωτικά]

Στὸ ρόδινα μάκαριο φῶς, 

νά με, ἀνεβαίνω τῆς αὐγῆς,  μὲ σηκωμένα χέρια,
ἡ θεία γαλήνη μὲ καλεῖ τοῦ πέλαου, 

ἔτσι γιὰ νὰ βγῶ

 πρὸς τὰ γαλάζια αἰθέρια·

Αγγ. Σικελιανός 

"Θέλω να μου δοθείς 

 Ολοκληρωτικά"

Τράνταζε η καρδιά

κι ο νους άτι ατίθασο πανί σε ξάστερο κατάρτι

Παραδινότανε ο νους

ξωπίσω του ένας τριγμός λεύτερες λέξεις πλεγμένες αγκαλιές 

"Θέλω να κλαις 

 Θέλω να κλαις από αγάπη για μένα"

Αποκόπηκαν  βράχοι σκληροί

και κύλησαν όλο το περήφανο βουνό 

και βρήκαν των ποταμών τα κρύσταλλα 

και μέσα στη θεία ουσία της αγάπης τους 

 ένα δάκρυ παραδίνουν 

σμιλεύοντας  το σχήμα τους 

σε υδάτινα μονοπάτια

"Θέλω κι ένα φιλί

 πλήρως υποταγμένο στις αισθήσεις "

Τώρα στου γιαλού τους ιερούς πρόποδες ξαποσταίνουν 

σφυρηλατημένες από βουνό και ποτάμι

κραδαίνοντας την πορφύρα 

νύχτες διεκδικούμενες

όμηροι δοτικοί πύρινων από αίμα ζωντανό 

διαδρομών ξεχασμένων

δραπέτες εραστές 

σε χλωμών φεγγαριών την λαγνεία

οικοδεσπότες και φιλοξενούμενοι 

στ' ονείρου το παλάτι

Ε. Χατζηδάκη

Παρενθετικά Σικελιανός  &  Ένας Αξιόλογος Νους

Painting Frank Dicksee
Η μελωδία Μια φοβερή Fabian & οι απίστευτοι Τen Years After
θα αναρωτηθούν και τελικά θα μιλήσουν..for the one unspeakable way to love!!!

_______________________________________
Ο βασικός προσδιορισμός που έδινα πάντα στην Αγάπη , ήταν "υπερβατική"
μέχρι που βρέθηκα αντιμέτωπη με μια πιο όμορφη πιο απλή , μα απείρως πιο δύσκολη λέξη..Ολοκληρωτική. Μια Αγάπη Ολοκληρωτική. Δίχως μισά. Δίχως Σχεδόν. Δίχως Τίποτα.
Γιατί μια Αγάπη δε είναι μετρήσιμη. Είναι ΟΛΑ. 
[ Και εδώ αρμόζει μια δυνατή απάντηση..Ναι. Ολοκληρωτικά!!!]

Γυναίκες Της Γης [Woman]

"Μιὰ μυγδαλιὰ καὶ δίπλα της, 

  ἐσύ. Μὰ πότε ἀνθίσατε; 

  Στέκομαι στὸ παράθυρο 

  καὶ σᾶς κοιτῶ καὶ κλαίω.

  Τόση χαρὰ δὲν τὴν μποροῦν  τὰ μάτια.

  Δός μου, Θεέ μου, ὅλες τὶς στέρνες τ᾿ οὐρανοῦ 

  νὰ στὶς γιομίσω..."

                                                            Ν. Βρεττάκος

_________________________________

Γυναίκα. Τι προσδιορισμός

Βλογημένος , όσο και καταραμένος τούτος ο ρόλος, να αγγίζει πολυμορφικά και σχεδόν πάντα δοτικά το έμβιο. Πολυδιάστατη, τετραπέρατη, θα κινήσει γη και ουρανό με δύναμη παρανοϊκού, για παιδιά που ανάστησε , όσο κλάμα βουβό θα αφιερώσει για τη ζωή που ξέχασε να κοιτά. Θα δουλέψει σκληρά για τα κάστρα της , όσο τρυφερά κι αέρινα θα αγγίζει πάντα τους έρωτες και τις λαγνείες της .

Γυναίκα. Τι πολυπλοκότητα

Θα αφεθεί να καταστρατηγηθεί το κορμί της για να δημιουργήσει ζωή, τόσο όσο και θα αφεθεί στη ματαιοδοξία του χρόνου που θα τη χαράζει με τα βουβά του πέλματα. Στοργική θυσιασμένη μάνα, δοτική με κατανόηση σύντροφος, παθιασμένη λέαινα σε σεντόνια ερωτικά, μαγκάκι στα δύσβατα της ζωής με μια λύση πάντα διαθέσιμη. Τόσο αγωνίστρια δυναμική , όσο και εύθραυστα περήφανη , θα είναι πολλά μαζί και τίποτα συγκεκριμένο , για τους ανυποψίαστους που θα θελήσουν μια μετάφραση της πέρα της εικόνας.

Γυναίκα. Τι Θηλυκή αντανάκλαση του Αρσενικού

Την κοιτώ και την ξανακοιτώ. Κοίτα την , είναι μια πολύπλευρη παζλαρισμένη σύνθεση από το αρσενικό , από όλα τα αρσενικά . Γιοί , σύζυγοι, σύντροφοι, εραστές, φίλοι, πατεράδες. Όλοι τους ένα λιθάρι στο οικοδόμημα. Αυτοί που πέρασαν, που στάθηκαν λίγο η πολύ, που της έδωσαν, που της πήραν, που την αγάπησαν χαλαρά η έντονα , που την σκοτείνιασαν η που τη φώτισαν, που την ενέπνευσαν η την αποτελμάτωσαν, που τη σεβάστηκαν η την ποδοπάτησαν, που απλά την άγγιξαν και την περιέγραψαν.

Και όχι , σήμερα δεν θα ευχηθώ στις Γυναίκες Της Γης, γιατί η γυναίκα, όπως η μητέρα και ο έρωτας , δεν είναι κουφάρια ξεχασμένα για να γιορτάζονται συμβολικά και να τιμούνται ευκαιριακά και εμπορικά.

Για τις υπόλοιπες 364 μέρες όμως θα τους ευχηθώ, τα αρσενικά που θα αντανακλούν στους προσωπικούς τους καθρέφτες , να είναι μια όμορφη ποιότητα πνεύματος και να τους αρέσει αυτό που αληθινά εμείς οι Γυναίκες, πρέπει και δικαιούμαστε να είμαστε από καταβολής του κόσμου..Γλυκύτατες Γυναίκες. ΓΥΝΑΙΚΕΣ.. Κι είναι αυτοί που δε θα επιθυμούν να χαθεί η πραγματική μας υπόσταση, για να νιώσουν δυνατοί άντρες. Είναι αυτοί που θα βλέπουν σε εμάς , το θυληκό, το όμορφο , το γλυκύ. Τη Γυναίκα.

Για μελωδικό κλείσιμο , δεν μπορώ παρά να στραφώ στον Jonny..που η στάση του απέναντι σε πολλά μιας επίσεις ταραγμένης μεταβατικής εποχής χώρεσαι ένα ανέλπιστο στίχο και μελωδία -κατάθεση και παραδομό- στη γυναίκα. Στη μάνα και στη σύντροφο...

John Lennon , θαρρώ η πιο εύστοχη σύνοψη για όσα είπα, η προσπάθησα έστω να πω, είναι αποτυπωμένη τόσο στους στίχους , όσο και στην τρυφερή ερμηνεία του "Woman". Κι αναρωτιέμαι απόψε , τελείως προσωπικά ποιος θα μπορούσε έστω και να υποδυθεί ένα τέτοιο  ρόλο σα τούτου του τροβαδούρου , με τέτοια ευαισθησία που να προκαλεί ένα ολοκληρωτικό παραδομό, αν δεν είναι κάποιος που πραγματικά σέβεται το θηλυκό. Κάποιος που σέβεται τη ΓΥΝΑΙΚΑ....

Γυναίκα 365/365 ...ολότητα η τίποτα..

Κείμενο:         Ευαγγελία Χατζηδάκη
Παρενθετικά:  Νικ.Βρεττάκος
Στη μουσική:  John lennon [ ...ο ένας από τους ..."δύο" ?!!!!]
Paintings:         All those tha really "saw" the Woman [ See them all in my Blog]
                       Tiziano / Alex Alemany / Constantino Giro / Marius Markowski / Mark Spain /
                       Nikolas Gyzis [Greek National Gallery]

Πλάι Στη Θάλασσα

Eduardo Arguelles

[ Εδώ σε αγαπάω.
 Στα σκοτεινόχρωμα πεύκα χτενίζει τα μαλλιά του ο άνεμος. 
Φωσφορίζει η σελήνη πάνω στ' αλήτικα νερά της θάλασσας. 
Περνάνε μέρες, μέρες απαράλλαχτες, αποπέμποντας η μια την άλλη.
Τα τούλια της ομίχλης σκίζονται σε φιγούρες λεπτές ορχουμένων. 
Ασημόχρυσος γλάρος πετιέται μες απ' το δίσκο του ήλιου που βασιλεύει. 
Εδώ κι εκεί ένα άλμπουρο. Και πάνω, στα ύψη, αστέρια.
Ω εκείνο εκεί το μαύρο σταυρωτό τουρκέτο της βαρκούλας! Κατάμονο.
Πετιέμαι κάπου - κάπου από το λήθαργο κι είμαι μούσκεμα ως το μεδούλι.
Βουίζει κι αντιβουίζει το πέλαγος. Κι εδώ είν' το λιμάνι. Εδώ σ' αγαπάω...]

Pablo Neruda

Εδώ θαρρώ σ' αγάπησα

στα κύματα που φεύγουνε 

και σ' αυτά που έρχονται ξανά και ξανά

θαρρείς να μην ξεχνά η καρίνα της καρδιάς

του ασημόφεγγους δρόμους τους υδάτινους

των φτωχών ποιητών το δάκρυ

σα στις γούρνες της γης νανουρίζουν

στοιχειά δαιμονικά 

π'αλύπητα χρόνους και Εποχές υφαίνουν

λάβα υδάτινης πυράς στα σπλάχνα των δακτύλων σου

Εδώ θαρρώ σε αγαπώ

Στις  όμορφες τις  θάλασσες της γης

σα λαμπαδιάζουν σε Πανσέληνη πυρά

στο πιο μακρύ  σεργιάνι τους, πανί ανεμισμένο

που οι δρόμοι δε στερεύουνε πριν θάνατο ανταμώσουν

μόνο στεγνώνουν αιώνια του φεγγαριού τ' ασήμια

να χει η καρίνα να πατεί σε φως ξενυχτισμένο

αέναης  ρευστής ισορροπίας ναυαγών

σα υπνωτισμένα ακροβατεί παλλόμενη 

από όνειρου την άκρη ως τ' ανέμου τη φωνή

που τ' αρωμα σου όμηρο στις ριπές του  βαστά 

................................................................

Κι ύστερα θα περνάνε οι Εποχές 

πάνω από Νέφη και Ήλιους

πάνω από των ανθρώπων των μικρών

αβάστακτες

 Ιθάκες  κάνοντας τις μνήμες τους
γδέρνοντας τις παλάμες τους σε βράχια 
πριν τις βουτήξουν λυτρωτικά 
στης θάλασσας το αρμυρό ποτάμι
........................................

Εδώ , εδώ πλάι στη θάλασσα θα σε αγαπώ
με δυό χαρακιές στις παλάμες
κι άλλες δυό στη λήθη
και μ' ένα ήλιο στο νου το δώμα
 χαμόγελο στις νεφέλες  τις παιχνιδιάρες
ταξίδι αιώνιο στις Εποχές της Νεφέλης

Εδώ στα πληγωμένα χνάρια των Εποχών
κι ανεξερεύνητες διαθέσεις
θάλασσας παλλόμενης και ζωντανής
Εδώ θα σ' αγαπώ

(c) Ευαγγελία Χατζηδάκη

Παρενθετικά Pablo Neruda [μια γραφή του 1924..Πείθει για την  αιωνιότητα των αισθήσεων]
Painting : Eduardo Arguelles