Βουτιά

Αν περάσεις τα όρια , δεν έχει επιστροφή
και τα πέρασε, πεισματάρης Νους, πάντα

" και τι έχει πέρα από τα όρια, φαντασμένη.."

Αν αγγίξεις το άυλο μια φορά, ιδέα πλανιέσαι
και το άγγιξε, κι έπεφτε μια διάφανη βροχή

" και μετά, μετά τι ονειροπαρμένη χαζή.."

Αν τραγούδι με στίχους μοιρασμένους, αιώνιο
και το έστησαν, στιγμής παραδομός δημιουργίας

" και η ζωή που ποτέ δε συγχωρεί..."

Αν ξεκλειδώσεις την αλήθεια , δαιμονικά λεύτερα
και το άνοιξε, του  παραθύρου το γίγαντα κορόιδεψε

" κι αν σε σπάσω σε μικρά κομμάτια ...."

τότε κύμα θε να γεννώ στης θάλασσας το άπατο και διαυγές κενό
εκεί που όλα ένα τίποτα θα μοιάζουν, εκεί που οι σιωπές κραυγάζουν
εκεί που όλα βουτιά στο χρώμα θα ζητούν, εκεί που όλα νοσταλγούν

...και μετά , μια βουτιά, σπασμένα χρώματα, κατάρτια αιχμηρά...

(c) Ευαγγελία Χατζηδάκη

Μα Φοβάμαι

Κι έμεινε εκεί να κοιτά το απέραντο γαλάζιο

σε μια από τις άκρες του αιχμηρού βράχου

το μόνο που δε φοβάται οργή να σιμώνει, το κύμα

πάει κι έρχεται σε μια αιώνια καταραμένη ροή

κοίταζε τα βότσαλα, γραμμή βουλιαγμένη στην άμμο

ήξερε που οδηγούσαν, πάντα εκεί, καταραμένα εκεί

εκεί που τα ποδάρια του γλάρου άφηναν ίχνη να μετρά

μια δρασκελιά ως τελευταίο κοχύλι του στερνού γιαλού

σφάλισε  τότε τα μάτια που τυφλά πάντα μένουν

κι ονειρεύτηκε δαιμονικά κι αγγέλους να χαράζουν

και δεν θυμόταν πια στο τίποτα του πολύ παρά μια αύρα 

ιδέα ήταν κι μια ιδέα είχε ξεπουλήσει στης λήθης το παζάρι

πήρε να βραδιάζει, η ώρα που όλα τα συγχωρεί στη σκοτεινιά

σκιές οι πατημασιές του γλάρου, γραμμικά σημάδια οι νεφέλες

βουλιαγμένα βότσαλα σημάδια σε κόκκους υγρούς από κύμα

δε θυμάμαι, μα φοβάμαι το τελευταίο κοχύλι που λαμπυρίζει ακόμα

ένα κοχύλι, ένα κύμα, ένα πέταγμα, ένα όνειρο, ένα στερνό "ότι"

ένα και το τελευταίο χρέος στου χρόνου τη ρωγμή που τα γεννά 

ένα πέταγμα του χρόνου στασίδι, ένα όνειρο της λήθης βαρίδι

το κοχύλι , ιδέα που ονειρεύεσαι ήρεμο στην αμμουδιά του να γερνά 

(c) Ευαγγελία Χατζηδάκη

Εγώ & 1 Υπερεγώ

Δε μου έφτανε το  εγώ μου

υπάρχει και το υπερεγώ μου

να αυλακώνει το μυαλό μου

να ανασαίνει στο βυθό  μου

"Κοίτα τι σου έφτιαξα..μόνο για σε"

Μα μου έφτανε το εγώ μου

το λυπηρά αδύναμο κενό μου

που τα πάντα τυφλά τα αγαπάει

που γυμνό έρωτες προσκυνάει

"Σιγά μη σου έφτανε, κοίτα προσεκτικά.."

Κι αν μου έφτανε το αδύναμο εγώ μου

τόσο βαθύ κόκκινο απόλυτα δικό μου

ίσως δεν έφτανε ποτέ για το καλό μου

έβαφε κίτρινο βαθύ το Υπέρ-Εγώ μου

" ..τώρα καταλαβαίνεις και μιλάς σωστά..."

Δε μου έφτανε ποτέ όμως το εγώ μου

σ'αδύναμης ψυχής παλάτι, βάσανο μου

στους ερχομούς να βάζει χρώματα τρελά

στα γαλανά αντίο να θρυμματίζει μια σκιά

" Σιγά το θρυμματισμό, λέω εγώ το ξωτικό

  τι θέλεις να σε λυπηθώ, εγώ που το άυλο κατοικώ"

Δε θα μου έφτανε μήτε το υπερεγώ μου

αυτό που πάντα με χτυπά για το καλό μου

αυτό που χρόνια με κρατάει δέσμιο μου

φρόνηση της λογικής σπέρνοντας το εγώ μου

"Τι είναι καλό, τι είναι κακό,το όριο πια δε θωρώ

 παραδομός η φρόνησης υδάτινα απέραντο κενό"

Η κόκκινη Εγώ και το Κίτρινο υπερεγώ μου

πύλες αβέβαιας ψυχής το σύμπαν το δικό μου

παραδομός το χάδι σε υδάτινο φιλί υμνούμε

σε φρόνησης χαστούκι Εποχών ακροβατούμε

(c) Ευαγγελία Χατζηδάκη

[Το Εγώ & το Υπερεγώ μας..Πάντα προλαβαίνουμε ένα τόσο- όσο να Ζούμε

 "όσο" να θέλουμε, να νοιώθουμε, να δίνουμε, να παίρνουμε, να αγαπάμε 

 "τόσο"  έτσι απλά να χανόμαστε, δίχως αναίρεση, πριν μια φθορά..]

Πιότερο Ψηλά

Θα πετάξω ψηλά, θα δεις

τόσο ψηλά να δω το όλο

Πόσο ψηλά είναι ψηλά

μέχρι εκεί που περιγράφεται η γη

Θα πετάξω ψηλά , πιότερο

μέχρι να περιγράφεται το σύμπαν

Πόσο ψηλά περιγράφεται ένα σύμπαν

μέχρι εκεί που ο ήλιος καίει σιμώνοντας

Θα πετάξω ψηλά, ακόμα πιο ψηλά

μέχρι εκεί που η πεζή ασχήμια καταργείται

Πόσο ψηλά να είναι της ομορφιάς το σύνορο

μέχρι εκεί που ο γλάρος σηκώνει τα μάτια για να δει

Θα πετάξω ψηλά, όλο πιότερο ψηλά

μέχρι εκεί που το όλον της ψυχής αναιρεί το τίποτα των πάντων

Πέτα τότε , ψηλά πιότερο ψηλά

πέρα από των πάντων το συμβιβασμένο λιγοστό

πέρα  και από των πολλών το κραυγαλέο  τίποτα

πέρα από την πεζότητα του τώρα,  ρομαντικό του πάντα

πέρα από τα σύνορα της στείρας λογικής,  ιδεατό  Νιρβάνας 

Θα πετώ, ευχή και κατάρα κουβαλώ εκεί να πετώ

Θα πετώ εκεί που ο χρόνος δε σταματά και εποχές γυρίζει

Θα πετώ εκεί που ξωτικά και μάγοι μόνο πάνε αγγίζοντας το φως

Θα πετώ εκεί που που το χθες το σήμερα συγχωρεί, το αύριο προστάζει

(c) Ευαγγελία Χατζηδάκη

ΝΑ ΘΕΛΩ

Πάντα να θες, είπα
για να αντέξω εγώ να θέλω




Να θέλω

Μα θέλω




θέλω τα κύματα , παράδρομοι τ'ουρανού να μοιάζουν
θέλω η νύχτα να πυρκαγιάζει μεσα σε στάλες βροχής
θέλω το ανυπότακτο περπάντημα του ακροσύννεφου
θέλω το ψέμα της εποχής των μουσόνων να τρέμει




Και με τσάκισαν σα χάρτινο καραβάκι
για να μην ξεχάσω ποτέ να θέλω
Να θέλω
Μα θέλω




θέλω και το νοτιά, σπίρτο στα χέρια τρελού κι αληθινού
θέλω τη λίρα , το δοξάρι , να υμνούν το παράδοξο
θέλω την κιθάρα να συλέγει , σπασμένου άνεμου νότες
θέλω μια αντάρα να στρώνει σεντόνι πάνω από ποτάμια




Και με φυλάκισαν στης θάλασσας το βυθό
για να συλλογιστώ στης αλμύρας τη σιγή τι θέλω να θέλω




Να θέλω
Μα θέλω




θέλω το λέυτερο τσαλάκωμα σε γέλιο και σε δάκρυ
θέλω το τραγούδι να μιλά για του πάθους το ευπαθές τρέμουλο
θέλω το κερί να λιώνει για μια φλόγα αβέβαια ανασαίνουσα
θέλω το στραμπούλιγμα των σοβαρών λέξων πάνω σε άγκυρες βυθών




Και με κλείσανε σε τείχη αόρατα ψηλά
για να μην στερέψει το χρώμα που έχει ένα θέλω




Να θέλω
Μα θέλω




Θέλω τον παραδομό, που στη φρόνηση αντιστέκεται και διαφεντέυει
θέλω στη σκακέρα , αμαρτωλά τετραγωνισμένους κύκλους την παρτίδα
θέλω και του βασιλιά το αδύναμο και της βασσίλισας το απαράδεκτο
Θέλω και της νίκης την ήττα και της ήττας το διασυρμό...




Κι ο μάγος , στάθηκε εκεί στο Νυν & Αεί
να μου θυμίζει σιωπηλά να μην ξεχνώ να θέλω




Να θέλω
Να θέλω? Μα ήθελα
Να θέλεις , πάντα!




Κι εγώ έμεινα εκεί, να συνεχίζω να σχηματίζω θέλω κενού
Να Θέλω, πάλι να θέλω, πάντα θέλω...για πάντα θα θέλω.... 

Θέλω, πάλι Εποχές , πάλι Φως , πάλι όχι πολλά , πάλι τα πάντα...




(c) Ευαγγελία Χατζηδάκη


[ Απόσπασμα Y-tube : Μια υπέροχη δουλειά της αγαπημένης φίλης Αννας Μπιθικώτση]
[Tι? ...σας έλειψε ο .."Μάγος" ? ..μια χαρά είναι, σταθερή και μοναδιαία έμπνευση  ...]