Μάσκες Ραγισμένες [Το Σχήμα Της Ψυχής]

Θαρρείς θα με βρεις, μέχρι που πάνε τα βήματα

εδώ που σφραγίζω της  ανάσας μου τον απόηχο

έχει τόσα ναυάγια εδώ, τόσες εποχές  παγωνιάς

σοκάκια σκοτεινά  , μετέωρων ισορροπιών μάσκες

Θα σε βρίσκω σε ένα χαλκοπρόσωπο φθινόπωρο

πάντα με τη γύμνια καλοκαιρινης αχλής και ερημιάς

πάντα σε μια διαβρωτική σιωπηλή συμφωνία, να σε αγγίζω

πάντα λασπωμένες πατούσες κι άρωμα γιασεμιού σε στενά και πλατείες

κι ο καφές θα κρυώνει στωικά τσακίζοντας  οινόπνευμα στα σπλάχνα του

Η μάσκα μου πάλιωσε και γδάρθηκε

δε μου δίνει καταφύγιο πια από τη βορά σου 

και γυμνώνει ηλεκτροφόρες μεταμεσονύκτιες διαδρομές  

κι εσύ όλο ξεθωριάζεις και σβήνεις και σιωπάς, μη με ξυπνήσεις

αίσθηση δροσερού δυόσμου μέσα στο ντουλαπάκι με τη νυχτερινή φωτιά 

Πόσα φθινόπωρα θα μετρώ, σχήματα κόκκινα

σπαρμένες πέτρες σημάδια , την ανάσα σου να βρίσκω

πατημασιές κραυγές , παντού να σε βρίσκω, ρίγος αυγής

σε ακούω , πατάς πάλι φύλλα χάλκινα στο δάσος μας

σε βλέπω, στέκεσαι πάλι και ζηλεύγεις τα γλαροπούλια θαλασσινά

σε μυρίζω, να τεντώνεσαι σε εσπερίδας άνθη  , άχαρης πόλης μετάνοια 

σε ακούω, κραυγή πλανεμένη σε ρωγμή του καθρέφτη να σκαρφαλώνεις

Πάγωσε το όνειρο με δύο χέρια παγωμένα να ζητούν φωτιά

κι η ζωή περνά κι οι Εποχές σου να περιγελούν μνημεία ασάλευτα 

κι έτρεξαν τα καλοκαίρια κι οι Άνοιξες, φτηνές διαδρομές λήθης σε λαϊκή αγορά

τόσο όσο και μετά η θάλασσα να γίνεται βροχή , πλημμύρα του αντίο

μιας απουσίας κρότος , κι η άδεια η πλατεία , πολιτεία σε βυθό κοραλλένιο 

πλασμένη φιγούρα λες κι έμεινες ν' αργοσβήνεις στης θάλασσας τη βροχή

Παλιά μάσκα κι η δική μου, άμμος στο στενό πέρασμα κλεψύδρας

χρόνο να κλέβει, γδαρμένη σε σοκάκια ανήλιαγα, σε στενά παγωνιάς κι ερήμωσης

ένα "τόσο-όσο" δεν φωνάζει πια να μην τρομάξει του αύριο το πέρασμα

τώρα τη μια αλήθεια της γυμνή παραδοχή , θα παραδεχτεί στο αιώνιο  του νου

................................................................................................................

πάνω από τις δημιουργίες τ'ανθρώπου και τη σοφία της ζωής, να σε βάφει

πάνω από όλες τις οξειδωμένες φυλακές , πέρα από ορίζοντες του μενεξέ, να σε ψάχνει

πάνω από ότι γυρνά το σύμπαν, πέρα από ότι θυσιάζεται βορά πολέμου κι ειρήνης,να σε βρίσκω

πάνω από βασίλεια δυνατά και πέρα από έρωτες αγγέλων και δαιμόνων πορφυρούς, να υπάρχεις

Παλιωμένη μου μάσκα, φθονερή συνενοχή

πάγωσες του ονείρου μου τα τζάμια, ψυχή ναυάγιο

θα σε κάψω σε μια πυρά και στις φλόγες τα μάτια μου θα ζεστάνω

θα σε παραδώσω στο δήμιο λήθης δίχως πρόσωπο, το δικό μου να βρω

Τσακισμένη μου μάσκα , μελαγχολία του δειλινού

τσαλάκωσες βάρκες χάρτινες στα χέρια μου, θαλασσινή αρμύρα

θα σε θάψω σε κατακόμβες άηχες , στείρας ζωής και σοφίας αμφιβολίας

Παζάρι δαιμονικό και άδικη ασφυξία γήινης πατημασιάς

τσαλακωμένα πλεούμενα και μάσκες χαραγμένες, ομίχλης οδοιπόροι

και κατακόμβη ένας λογισμός βροχή, να πλένει τις ενοχές σε Ερινύες άθλιες

......................................................................................................................

κι ο δρόμος πολύς σα τραίνου ράγες που τη γης διαπερνούν πύρινα, θα σε μυρίζω

κι η σκέψη διχαλωτή ,  γλώσσα φιδιού κουλουριασμένου να έρπει στις φλέβες, θα σου μιλώ

κι η ικεσία μαρμάρινη διαταγή , θεού σάτυρου ηδονικά αλυσοδεμένου, θα σε θέλω

κι οι υδάτινες φυλακές, ενετική βορά,.του λιονταριού λιμασμένοι άνεμοι και κύματα, θα σε βρω

Κάτω από μάσκες κι ενοχές , πέρα από δρόμους σκοτεινούς

πλάι σ' επίγειες φυλακές και ρότες γιγάντων απ' του χθες τους ουρανούς 

πάντα υπάρχει μια στροφή, μια ανάσα μια αναλαμπή , εκεί που παίρνει ΣΧΗΜΑ Η ΨΥΧΗ

(C) Ευαγγελία Χατζηδάκη

      [ Το υπέροχο έργο του Charles Luis La Salle

         το φανταστικό , σε στίχο και μελωδία κομμάτι , Sting/ Shape of my Heart!!]

_____________________________________________________
- γκουχ-κουχ ..τα είπες όλα??? ...δε νομίζω...
- ωχ!! σωστά ...!! Συγνώμη , ένεκα το γήρας...
- Καλά αυτό το ήξερα...χμμ..για νέο μας το λες..
- στα πλάγια γράμματα, συν-έγραψε  το υπέροχο ποιητικό ξωτικό μου!!!!
- είπα κι εγώ..ε, τώρα μάλιστα !! ...
- Ξεχνιέσαι μωρέ εσύ? με το τίποτα! εσύ είσαι ότι κάνει ποίηση!!