Από Το Πριν

Εδώ κατοικείς

Εδώ κατοικούσες από πάντα 

Πύργοι του νου σε αναλώνουν,

καταιγίδα στο τζάμι τραίνου παγωμένου

κοίτα, θολώνεις τα μάτια να μη θωρούν

και ξεπλένεις  των πελμάτων το αίμα αργά σα να μη λαβώθηκα ποτές 

Εδώ κατοικούσες και στο πριν

Εδώ πάντα κατοικείς στις φωλιές του νου

Τι  φως που είσαι ,

της φονικής σκιάς της λήθης κρύβεσαι σα σουρουπώνει

μη και τα νύχια της μπήξει η νυχτιά

και σου στερήσει του λεμονανθού τη σαρκική μυρωδιά

που σχεδόν την αγγίζω ακόμα

στου κορμιού σου τις τρυφερές χαράδρες

και στων ματιών σου τις υπέροχες κατακόμβες

που ιερά έκρυψα του νου τα άγραφα

αυτά που άνθρωποι δε λένε

και ταξιδευτές τα μουρμουρίζουν

κι αυτά που χείλη δε ξεστομούν 

παρά μόνο πολεμιστές τα διεκδικούν

Εδώ πως κατοικείς από πάντα

Εδώ και για πάντα 

Φλοιός του αύριο

την πέτσα του χθες  να τραγανίζει

μέχρι το φως να  λυτρωθεί

μέχρι ν' αγγίξω την πελώρια πληγή 

των καλοσχηματισμένων δαχτύλων σου

αυτών που ώρες τυραννούν το θνητό μου

σε συρματόπλεγμα ναρκοπεδίου αλυσσόδετο 

πάνω στου χρόνου την άφαντη γιατρειά

Εδώ κατοίκισες , πριν σε δω

Εδώ κατοικείς , σ' ότι άστρο σημάδεψα μυστικά

θα σε βρέξουν βροχές

θα σε χαϊδέψουν αστραπές

και με αίμα οι χούφτες σου ίσως γεμίσουν

Θα σε διαφεντέυουν  θεοί πεισμωμένοι

και δήμιοι τρισάθλιοι θα σε σιμώσουν θολερά 

και ποτάμια θα βρέξουν ραγισματιές στων ματιών σου το κύλισμα

Εδώ κατοικούσες στο τίποτα

εδώ κατοικείς στο άπειρο

εδώ θα κατοικήσεις στο αιώνιο αστέρι που σε έφερε

(c) Ευαγγελία Χατζηδάκη

Painting : Ron Di Scenza