Νεφέλες & Κύματα [Θαλασσινή Συνωμοσία]

Alfredo Araujo Santoyo

"Σαν το νεκρό φτερό που ανασηκώνεται

στ' όνειρο ενός πουλιού,

είναι η ψυχή σου που από μέσα μου περνά

με την αγνή, την τρυφερή ανάσα της

πλέοντας με μεγάλα αξεδίψαστα ξανοίγματα

σ'ενός πελάγου ηδονικού ψιθυρισμού το κύμα "

τα μίλια με ξεμακραίνουν 

κι η δύνη όλο βαθαίνει

μήτε θανάτου λύτρωση βαστά,

μήτε του τώρα, ένα απόκληρο γιατί δανείζει 

ίσα που ακούω της ανάσας σου τον ψίθυρο

ίσα που σαλεύει στο νου μια νότα στερνή

παιδιάστικο τραγούδι, ψυχής νεογνικής απομεινάρι

ίσα που τσακίζω  των ματιών σου το γελαστό χαρτί

καραβάκι χάρτινο,  τα κύματα να περιγελά

με μια απονενοημένη αντοχή

θαλασσινή συνωμοσία

 

"Ναρκωμένος μες στο πυρρό όνειρό μου,

κρατώντας ανοικτή την κούπα της ψυχής σου

εκλιπαρώ τις θεϊκές μορφές

μέσα της να διαχυθώ

την ώρα που θ'αποχωρούν οι συντροφιές των ήχων "

Μα δε μου δίνει θάνατο, μήτε και λήθη

τούτο το νάρκωμα το επίπλαστο

κι αρνιέται η ψυχή , μια ανάσα να παραδώσει

θεός μονοσάνδαλος με στοχεύει και περιγελά την προσμονή

αλέτρι ακονισμένο και κύμα βλοσυρό με κατατρέχει

κι εσύ κυλάς στα κύματα μαζί με μια αλμύρα 

και χύνεσαι στης θάλασσας μου το πλάτεμα 

και γίνεσαι φως σα παλιού κρασιού αντανάκλαση

κι όλο χύνεσαι στην κούπα μου 

κυλώντας ανελέητα με μια καμπυλόγραμμη ηδονή

με μια σιωπή 

την ασταμάτητη κραυγή σου μου χαρίζεις

 

Alfredo Araujo Santoyo

"Σαν το γυμνό κλαδί που αναθυμάται

την άνοιξη του ντύματός του -

μοναχικό,

του μεγάλου ύψους πουλί τ'όνειρό μου"

Μα δεν αλαργεύει μήτε ο γλάρος σου

αυτός ο υπόγειος επίκουρος μιας φρόνησης

αναμεσίς  στα μάτια μου και στα νέφη

κατατρυπά τις ολόλευκες φτερούγες του

χτυπώντας τις κραδαίνοντας μανιφέστο απειλή 

κι όλο κοιτά από ψηλά, άγρυπνης κραυγής πείσμα

κι όλο ξαμώνει τα κύματα , στων ματιών το θολό ντύμα

κι ύστερα ανηφορίζει και θρονιάζεται στις νεφέλες μου

πριν μια παράδοξη βουτιά ως τον αφρό της ψυχής χαραμίσει

πριν στις σελίδες του πάλι χαρακωθεί επιφυλακτικά

χλευάζοντας της δύναμης την αδυναμία

κοίτα τον

πάλι θα ανέβει ψηλά

εκεί στα δύο σύννεφα που τον καρτερούν

πάλι θα βουτήξει πύρινα 

εκεί που τα κύματα  χάρτινο πλεούμενο θα σε ταξιδεύουν

εκεί που ότι αγαπάς το αγαπάς

για πάντα

(c) Ευαγγελία Χατζηδάκη

Παρενθετικά : Μανώλης Μεσσήνης

Ζωγραφική: Alfredo Araujo Santoyo

Σαξόφωνο: Kenny G.