Ισόβια Στιγμή

...ξεθωριάζει το χρώμα και χάνεται,
    στο είχα πει παρτίδα μη θαρευτείς
    βορά σε άγριο λιμασμένο θεό καιρό
    αχόρταγα κατατρώει ότι με αλαζονεία
    να τον κοιτά κατάματα τολμά

...πάρε όλα τα χρώματα χάρισμα , σπονδή στερνή
    και τρέξε , τρέξε με τον άνεμο να σωθείς έστω εσύ
    και πέτα , όσο πιο μακριά από το ψέμα τούτο
    που γυμνό πάντα την αλήθεια παραφυλάει να ζέψει

...ανακατέφτηκε το ξεθώριασμα τούτο και με σβήνει
    διάφανο κενό σε ουρανό ο νους παραδίνεται σιωπηλά
    κι ένα λευκό απαράδεκτα ουδέτερο κατρακυλά
    κι αυλακώνει σκέψεις του προσώπου, αρόσωπες

...σου χαρίζω και την πένα μου, την κουτσή
    που αλαζονικά το νου προσπάθησε να μιλήσει
    με μια ευχή και μια κατάρα σταυρωμένη κι αδηφάγα
    σε χαρακιές ανασαίνοντας πάντα μια Ισόβια Στιγμή

Ε.Χατζηδάκη
_____________________________________
...αλλά υπάρχουν ισόβιες στιγμές τελικά ?  η μόνο οι απελπιστικά "εμείς" , αλαζονικά καθάρματα , σπορά δαιμονικών θεών , που ποτέ δεν δινόμαστε ουσιαστικά σε τίποτα..παρά στα εύθραυστα εγωπαθές εγώ μας, μέχρι να το εγκαταλείψουμε κι αυτό ...

... οι σκιές , δεν είναι άνθρωποι..