Ατιμώρητη Ιεροσυλία

" ...τόσος χρόνος , μια ιεροσυλία"

το οξυγόνο είχε σωθεί καιρό πια εκκωφαντικά
όπως και τα ονόματα , όπως κι οι αρχέτυπες εναλλαγές
το σκηνικό δεν εξυπηρετούσε παρά μια θεωρία
μια θεωρία πάντα, του κενού αναμενόμενης αυλαίας
μια στεγνή διάβρωση, ένα χρονικό κενό γλίστρημα
μια ρωγμή απ' άκρη σ' άκρη χάραζε τον καθρέφτη τώρα

"..θάψε επιτέλους του νεκρούς, ιεροσυλία"

από καιρό σε καιρό, εποχή σε εποχή
κι η σάρκα εκεί, στωικά εκεί αφημένη χλιαρά
με μάτια να κοιτούν μα να  αρνούνται την όραση
έρμαιο μιας σιωπηλής διάβρωσης, μιας ιεροσυλίας ατιμώρητης
μήτε καύση λύτρωσης, μήτε καταποντισμός, μήτε άνεμος ματωμένος

" ..άλλα λόγια δε θα σου ματα δώσω,
   με αυτά που σου  τρέφουν του εγώ σου το αχόρταγο πολύ"

τιμωρία σκουριασμένη ζητά πάντα το όνειρο
φώναξα πως σκοτώνει κι αρνήθηκε να υπακούσει
κι εκεί στις πύλες των ζωντανών νεκρών θα βουλιάζει ισόβια
λυτρωτική χίμαιρα , αυτό ζητά του θύτη-δήμιου η βουλή 
και νότα άσκοπη σε μελωδία του θύματος πάντα η απερισκεψία
να μένει να χτυπά από ντουβάρι σε ντουβάρι,ως του νου το ταβάνι
ένα δάκρυ αμαρτωλό, ένας αιώνιος αυλός,  του τιμωρού το τόξο
μα μη σκιάζεσαι, θα πεθαίνει τόσο όσο, όπως ιερόσυλος χρόνος λογάται

" ...άψυχο σώμα γαίας θυμωμένης, αντίδωρο οξείδωσης 
   αιώνιας αμαρτίας απερίσκεπτη ατίμωση σε χώρα έρημη
   φόρου υποτέλεια στη μια στιγμή παραδομού , που η εποχή
   της φρόνησης ποτέ δεν θα συγχωρέσει και ποτέ δεν θα αναιρέσει..!! "


Μελαγχολικός Μάγος
[Παρενθετικά: Ευαγγελία Χατζηδάκη ...μια απλή εναλλαγή παραχώρησης ρόλων αυλαίας ]
_____________________________________________
Αφιερωμένο σε όλους αυτούς τους ανείπωτα και ηλίθια ρομαντικούς 
που πέρα από Εποχές θυσίασαν σιωπηλά κάτι μικρό η μεγάλο , για να μην θυσιάσουν τελικά ότι αγάπησαν..
[Ποιός το χρόνο ορίζει,  μα παραμένει ιεροσυλία , οι νεκροί να μένουν άταφοι να κραυγάζουν...]