Άννα

Πέλαγα διάβηκε πολλά
μεσ' της ζωής το τρήμα λευτεριά
σανδάλια σκονισμένα και στενά
μα ένα χαμόγελο χαράζει την καρδιά

Πόλεις σεργιάνισε πολλές
από της Ηούς το μενεξέ, ως τις βροχές
κι ο νους λόγια μάζευε , χίλιες σιωπές
τα χέρια σαν ανοίξανε, μυριάδες αγκαλιές

Κι όταν τα φώτα σβήνανε, χειροκρότημα καυτό
ψυχή πως στύλωνε ξανά από το αμέτρητο κενό
το δάκρυ πάλι μέτραγε κι αυτό πως την κοιτούσε
μιας θλίψης το απόβραδο, πάντα την ξενυχτούσε

" Κυρά χρυσή, κυρά καλή, κυρά μαλαματένια,
  δρόμους εδιάβηκες πολλούς με της καρδιά για έγνοια
  δώς μου το δάκρυ του φιλιού, της λήθης τη σφεντόνα
  δως μου , τι δε χωρά η καρδιά σε συνεφένια αλώνια"

Συλλογισμός το δάκρυ της, θλίψη οι θύμησες της
σφεντόνα οι ελπίδες της, πάθη οι έρωτες της
και χαρακιές στο πέλμα της όλες οι ξενιτιές της
κ' αναλογίστηκε ξανά , μυριάδες και τις χαρές της

" Κυρά χρυσή, κυρά καλή, κυρά μαλαματένια
  σα σβήνει των φώτων το θεριό και της βουής ο κρότος
  κανείς δε μένει μοναχός , δύο πέλαγα και αλμυρός ο Νότος
 όνειρο πλάσε να πετά , να ξαναζεί και να θεριέυει ο πόθος"

(c) Ευαγγελία Χατζηδάκη
___________________________
[ ..στη φίλη Άννα, που έκαμε τέχνη, μα δεν την αλλοίωσε στο πραγματικό κομμάτι το ανθρώπινο
    που όταν τα φώτα σβήνουν , κρατά ένα δικό της απίστευτο φως!! Γιατί  με την "Ερωτική Ιθάκη"
    σου και με μια  " Νύχτα Μπλε" ..όχι μόνο έντυσα κάποτε έναν έρωτα δικό μου.. μα ανακάλυψα
    και μια πολύ καλή ΦΙΛΗ!! Δύο καλά φιλαράκια κι εσένα και το Σωτήρη. Να είστε πάντα γεροί
    και να φωτίζετε ένα κομμάτι της ζωής και του ονείρου για όσους τολμούν να νοιώθουν!!!!]