ΕΣΥ

" εγώ.."

Μια θάλασσα απέραντη κοιτώ
μια θύελλα καταμεσής του θέρους 
βουτιά σ' ένα απίστευτο κενό

Πείσμα αέναων Εποχών
εσύ η θάλασσα κι ότι αγάπησα
εσύ κι η θύελλα , σ' ότι ζωγράφισα
εσύ το οξυγόνο που το όνειρο ανάστησα
εσύ και η κατάρα να γυρνώ σε ότι άφησα

"..εγώ..?"

Του γλάρου τις φτερουγιές μετρώ
ένα τίναγμα στου ονείρου τον γκρεμό
στου βράχου το στασίδι το πιο αιχμηρό

Λατρεία ανεξίτηλη θαρρώ
εσύ η θάλασσα κι ότι ονειρεύτηκα
εσύ η πληγή κι ότι αβίαστα αποδέχτηκα
εσύ το πριν και το μετά , το πάντα και το πουθενά

" ...μα εγώ..?"

Τα κύματα χαζεύω σιωπηλά
αυτά που πάντα ακούνε όσα κρύβει η καρδιά
κι όλα τα θάβουνε βουβά σ' ολόχρυση αμμουδιά

Αλήθεια και ψέμα μου μαζί
εσύ η θάλασσα κι ότι νοστάλγησα
εσύ οι νότες που το νου μου παραπλάνησα
εσύ το χθες και το μετά , σιωπή φωνής που ξαγρυπνά

"...ψέμα .."

εσύ η θάλασσα και  ότι πάλεψα
εσύ βυθός και ναυαγός , ταξιδεμένος νοσταλγός
εσύ το θέρος και ο χειμώνας, ζέφυρου χάδι κι ανεμώνας

"..μη, μη μιλάς πια.."

εσύ η θάλασσα κι ότι ερωτεύτηκα
εσύ του τίποτα τα πάντα που ονειρεύτηκα
εσύ στο τίποτα και στο πολύ του νου μια δρασκελιά τρελή

εσύ, όλα εσύ, πάντα εσύ
        το πουθενά και το μαζί
        η αγκαλιά κι η φυλακή
        η απορία κι η φυγή
        το τίποτα και το πολύ
κι όλα μαζί , απελπιστικά  ΕΣΥ...
_____________________________
Ευαγγελία Χατζηδάκη
[ Έργο : Γιάννης Μόραλης / Εθνική Πινακοθήκη ]
[ ...στο δήλωσα, θυμάσαι? ότι  θέλω να σου πω , θα στο πω και θα το διαβάσεις και ένα χαμόγελο θα διαπεράσει φευγαλέα τα μάτια σου  ..ψέματα? τον έρωτα το βρίσκουμε και μας σαρώνει ακριβώς εκεί στην 5η Εποχή ,  όταν τον στερούμαστε γιατί μόνο εκεί ζει σε μια στερητική φύση ..στο είχα πει...]