Τσακισμένες Εποχές [Η Αρσενική Μούσα]

"Δύο εποχές , πλην καλοκαιριών.."

Σπασμένες δρασκελιές οι Εποχές των πεσμένων φύλλων
στέκονται θαρρείς και περιγελούν της πλάσης τον κρότο
αντίδοτο σε μιας πίστης την σιωπηλή αλαζονεία,
θρυμματισμός σε μιας στάλας τόλμης το άδικο αμάρτημα
και στης λήθης τον  κεραυνό, θλιβερή  αποχώρηση
τσακισματιές σε χάρτινο καράβι, πλεούμενο αλμυρής διάβρωσης

"..Θα σου πρότεινα ένα αλλιώτικο τίτλο.."

Ξεμάκραινε  πάντα ο νους , άνεμος αθιβολή
κι η στάλα θάλασσα δεν ήταν, μα δάκρυ συννεφένιο
θύμησες θεοί και δαίμονες στη σκακιέρα θρονιάστηκαν
σκέψεις άκαρδες, δεύτερες , τρίτες , έβδομες και δωδέκατες
κι άλλαξαν οι ταμπέλες και αναδιπλώθηκας οι λέξεις
και σημάδια κόκκινα , οχύρωσαν μιας εποχής το γκρίζο
και γράμματα αμέτρητα ,  φιδίσια πλανήθηκαν εν λευκό έρποντας

" ..πόσα χιλιόμετρα.."

331..νότια της φωτιάς του θέλω, δεξά του κεραυνού του μπορώ
βαθιά κι απόκρημνα των πελάγων και τόσο ανεξάντλητα του νου
εποχές πάντα τρεχάτες με σανδάλια χαλαρά δεμένα στον αστράγαλο
διαβαίνουν με βλέμμα  περιφρόνησης , μιας γης στέρεας την υποκρισία
με τόξα κυρτά φυλακισμένα στις παλάμες των δακτύλων, τόσο ίσια κυρτά
με νεφέλες ψυχοφθαλμαπάτες , με ήλιους σάρκινα και θολερά  καυτερούς

"..βιαστικά και πρόχειρα λάθη, λάθη, λήθη , ηλίθιοι δεσμώτες..[...] "

Η παραδοχή

δεν έμεινε ένας συλλογισμός , στου νου τα νεκρωμένα κύτταρα
να δώσει στερνή συγχώρεση , στης λέξης την άθλια κοφτερή ακίδα
αυτή που καμαρώνει σε πελάγου κρητικού την υπερήφανη βραχώδη αιχμή
και διαμελίστηκαν τα σανδάλια του γερακιού, ματωμένες πατημασιές γλάρου
και στράγγισαν τα κύματα και βούλιαξαν τα δελφίνια σε στερνό χορό παραδομένα
και οι μενεξέδες της αυγής σε ντροπή άχρωμη την ομορφιά του θάψανε να μη την ακούν
και οι καμπύλες από των λέξεων τα σημάδια , φιδίσια κουλουριάστηκαν καραδοκώντας
και μια αστραπή έσπασε του σύννεφου την πιο μαγευτική ζωγραφιά σε τσακισμένη βροχή

" ...Τέλεια !!! τώρα  επιτέλους ξέρω να φτιάνω καράβια χάρτινα ανεμόδαρτα
  τσάκισα το χαρτί , μα έμαθα πως πλέουν από το τόσο μιας χαράς , έως το όσο της συντριβής
  και τώρα  σου έχω ένα καλύτερο τίτλο ....."

Τσακισμένες Εποχές ,
σπασμένες σε χρόνου ορφανού την άκρη
κι Ανέμων Εποχές , την Πέμπτη που χάραζα φθονούν
εξόριστη και άδεια και γυμνή , ντύμα υποκρισίας αρνιέται
αποκαΐδια έρωτα αφόρητα κι αμαρτωλά θνητού δε λογάται
και τραύμα αγιάτρευτο θεών και προσταγών στου δήμιου το διάβα

αρσενική μου μούσα , τσακισμένο  πια στα δύο το θνητό σου θωρρώ
τυφλή και γυμνή στων βράχων την αφή με τη ίδια τη δική σου χαρακιά
εκεί καταραμένα να σε μυρίζω, να σε θωρώ να γδέρνεις της ζωής τις δύνες
εκεί θα με κοιτάς ξανά και ξανά από του βράχου το αίμα να γράφω , εσένα μόνο

Κι έσκυψα τις χούφτες , χρυσό αίμα από πληγή τρελού
κι έστρεψα τα μάτια , σπασμένες φτερουγιές από νεφέλες πορφυρές
κι έκλεισα τα αυτιά  , ομόκεντροι κύκλοι ασφυξίας, μελωδία στου νου το τέλος
και κοίταξα τα χέρια μου, αδειανοί ζητιάνοι του πολύ και του τίποτα μιας αυταπάτης


Κι ήξερα , τώρα ήξερα
άνοιξα την πόρτα σιωπηλά
πιο σιωπηλά από ένα κόκκινο σημάδι
πιο δυνατά από μια Συννεφένια Εποχή  Ενοχής
πιο οριστικά από το Σχεδόν αόριστο, ζωής κλεμμένης

"Τσακισμένες Εποχές"

Τσακισμένες Εποχές
Άνθρωποι δε λογίστηκαν κι οι ιδέες δεν πεθαίνουν
Καληνύχτα Αρσενική μου Μούσα...
[...αρκεί που είσαι εκεί, βόρεια των Εποχών μου...]





Ευαγγελία Χατζηδάκη
[ Έργα: Η πραγματικά υπέροχη και ανατρεπτική συλλογή του Matteo Pugliese ]