Θεριά & Θεοί [A love so Wider ]

Jef Rowland- British Painter

Με βήματα σιγανά στο δέος τους, προχώρησε

το βλέμμα της θεάς από ψηλά, αγέρωχο

το βρύχημα του λιονταριού πλάι, σιωπηλό

τα μάτια χαμηλωμένα , πρώτη φορά συλογούνται γαληνεμένα

- τι ώρα είναι τούτη, τι τρέλα να περπατείς εδώ

- μια ώρα σωστή, τούτη η ώρα είναι μια σωστή ώρα

Και χόρεψε η Νεφέλη, με πέλματα γυμνά

και στροβιλίστηκε, ξανά και ξανά

σχεδιάζοντας κύκλους, μέσα στη νυχτιά

σε χαλικαίνιο πάτωμα, σκόνη ξεσηκωμένη

ανάμεσα στα λιόδεντρα τα χαμηλά,
κάτω από τη θεά, πλάι του θεριού

- μα τέτοια ώρα εδώ, τρελοί θα είμαστε

- είναι σωστή η ώρα , είναι σωστό να είσαι τρελός

Και συνέχισε να χορεύει η Νεφέλη

κάτω από τα μάτια της θεάς και του θεριού

ποδοπατώντας του χθες τ' αποτυπώματα

ισοπεδώνοντας του σήμερα τις αναζητήσεις

προσφέροντας σπονδή σε θεούς και θεριά
βήματα κυκλικά και θεριεμένα

- κοίτα, έχω χρόνια να πιάσω κάμερα, με τι κάνω..

- κοίτα , είναι η σωστή εποχή να μην αναρωτιέσαι τι κάνεις...

Και χόρεψε η Νεφέλη, σε λιόφυτες συνοικίες

πάνω στο χώμα, εμπρός στα μάτια της Αθηνάς

ζερβά του λιονταριού, δεξά της νυχτιάς

κι έγραψε κύκλους , ενώνοντας  εποχές ανέσπερες

τα σύννεφα του χθες , τις λιακάδες του σήμερα,

στου αύριο το σημειωματάριο,  την άγραφη ιστορία
αυτή που συνεχώς γράφεται, όσο ζωή πατάει

- μα τέτοια ώρα , εδώ...

- ακριβώς ! με στοιχισμένες ακρίβειες , κανείς ποτέ δεν έζησε
- μα τέτοια εποχή...
-ακριβώς ! εδώ το σήμερα συγχωρεί το χθες και πάει στο αύριο

Ευαγγελία Χατζηδάκη
Paintings Jef Rowland- British Painter
Music SADE

Η Ματιά Του Γητευτή [The staring Eyes/ Your Eyes]

Ukendt Kunstner [1800]

" Πόσο καθάριο το βλέμμα μου από νυχτερινή επιρροή
  χαμήλωμα σκουρόχρωμων ματιών και άγρια παρόρμηση
  το συμμετρικό άγαλμα μου με δίδυμα πόδια
  ανεβαίνει σε αστέρια υγρά κάθε πρωί
  και το στόμα μου από εξορία δαγκώνει σάρκα και σταφύλι
  .............................................................................................
  ...τα μάτια μου από αλάτι άπληστο
  το δέρμα που κάνει στο μέτωπο μου ένα κενό πάγων
  και στην πλάτη μου γυρνάει και πετάει στα βλέφαρα μου
  και ζαρώνει πάνω στο πιο βαθύ μου ερέθισμα
  και μεγαλώνει προς τα ρόδα στα δάχτυλά μου
  στο πιγούνι μου από οστό και στα πόδια μου από πλούτο

  Κι εσύ σαν μήνας αστεριού , σαν φιλί καθορισμένο......... "
                                                        P.Neruda / Juntos Nosotros [Μαζί Εμείς]

Ασάλευτη γαλήνη των ματιών

πύλη αδέσποτη και πέτρινος ο πύργος

ψυχής ταξιδεμένης πύρινη κραυγή

αδέσποτη παρτίδα στ' ατελείωτο του νου

Κι εσύ κοιτάς ακόμα

μάτια φως, σε καθρέφτες σκοτεινούς

τα είδωλα , σπασμένα καταγής σιωπηλά

τρυφεροί , τυραννικοί θεοί

εν νεφέλες κρεμάμενοι γητευτές

καιρού τετελεσμένου και πτώσεως προστακτικής

λυτοί κι αδέσποτοι αφεντάδες περιδιαβαίνουν το περίγραμμα τους

δεσποτικοί χαρτογραφούν μιας αναμονής τον πόθο

χτυπώντας τα ανελέητα , σ' ένα σεργιάνι ψυχής θαλασσινής

Κοίτα

όλα ξεμακραίνουν τώρα

είδωλα τεντωμένα σε αιώνια σχοινιά

εκείνης της ματιάς , επεκτατική επέλαση

ως της ζωής την πιο ισόβια υπόσχεση

αυτή που χρόνια κρατείς, με χέρια χαλαρά

λες και σ' ανέμους την κερνάς, κρασί κόκκινο βαθύ

Είδωλα χθεσινά και ξεχασμένα

του χθες τα ξόρκια στο τίποτα τους λυτρωμένα

και κάπου στης μέσης την ταλάντωση

εσύ, πάντα εσύ

σφιχτά να κρατάς ξανά

ματιάς ήμερης την επανάσταση

και μαχαιριάς δόλιας την εξόντωση

κάτω από ελπίδας λυτρωτικής την κραυγή

μιας άπειρης στιγμής ανέμους παθιασμένους

και στάθηκα εκεί

ώρα πολύ χαρτογραφώ

του πόθου σου τ' απύθμενο πηγάδι

της καρδιάς σου την αβάσταχτη μελωδία

και της φωτιάς τους το θεριό ξεσηκωμένο

στων ματιών σου τις ίριδες, φλόγα και κέδρος

αιώνιες εποχές εκεί να κοιτάς έμεινες

περιφρονώντας τις στιγμές

κραδαίνοντας του άπειρου το αύριο

ξανά και ξανά  μια ματιά

παράδοση ανεπιφύλακτη

τρυπώντας  τις αισθήσεις των δακτύλων

μου την προσφέρεις ειρωνικά

διαφεντεύοντας  πάθη άγρια ξεχασμένα

Γητευτής στων εποχών μου το διάβα

ξεπουλώντας αλαβάστρινα λάφυρα ματωμένα

καρτερική αναμονή , εικόνας που είδωλο δε θα υμνεί

φλογισμένο πάθος , αφής που χαρακιές σφαλίζει

Θα μείνω, εποχές ολάκερες

τα μάτια τούτα να κοιτώ υπνωτικά

λίγο από της αλήθειας τους το ψέμα

να χαϊδέψω πάνω στο πλέγμα της ματιάς τους

κεραυνούς και αστραπές δαιμονικές

λίγο πριν σε νεφέλες φωτεινές παραδοθούν

κι όταν οι πύλες τους διάπλατα θα ανοίξουν

με βήμα σταθερό και άνεμο ούριο λυτρωτικό

μιας αφής χάδι θα χαράξω, ως το πιο βαθύ  τους λιμάνι

με της νεφέλης το πιο ανάλαφρο πέπλο , να φτάσω την ψυχή τους

Μη τα κλείνεις

άσε το φως τους να φωτίζει

φιλί καθορισμένο , χρεωμένα αρμυρό

ως την καρδιά , ως τη ζωή, ως και το θάνατο...

Ευαγγελία Χατζηδάκη

Παρενθετικά    P.Neruda / Juntos Nosotros [Μαζί Εμείς]

Painting Ukendt Kunstner [1800]

Music Bee Gees &  Dianna Krall 

______________________________________________________

Kind of thinking...does anybody get too much heaven anymore...

well I guess , it happens that sometime there is a season for Heaven on earth..

Yappp !!! [ ...this is the reply ..to the one that sees whilst staring...]

Ο Εν Νεφέλες τον Ουρανό Κρεμάσας

The Crussifiction of Chrite-Tintoretto [1568 Late Renaissance] 

..μετά πήρε μαχαίρι άσπιλο

και την πλάση εξέτασε ώρα πολύ

τι πιο δυνατό τα μάτια πλάνευε Του

τι πιο ευαίσθητο την ψυχή άγγιζέ Του

τι πιο παρορμητικό την ελπίδα ξύπναγέ Του

...γύμνωσε έπειτα το μαχαίρι του

λαμπρό στον ήλιο μέταλλο άστραψε 

κι έκοψε τις διαθέσεις μιας  θάλασσας, μια φέτα

κι έκοψε την κάψα τη φονική του ήλιου, δύο φέτες

κι έκοψε τη βορά τ' ανέμου της παρόρμησης , τρεις φέτες

κι απότης στέρεψε ο ουρανός του 

και  η μάχαιρα του πληγιάστηκε 

στάζοντας και θάλασσα και ανέμους

τότε ήταν που στάθηκε κι ότι έφτιαχνε θωρεί

κι έσπειρε κύματα , ορμή

κι έσταξε χρώματα, μαγεία

κι έβαψε σύννεφα , χορός

κι εφύσηξε αγάπη , ψυχή

Στάθηκε μετά 

και μαγεμένος κοίταξε

το πιο όμορφο του δημιούργημα 

Τον Άνθρωπο

Ο Εν Νεφέλες τον Ουρανό Κρεμάσας

Ευαγγελία Χατζηδάκη

Painting Tintoretto / Late Renaissance Italy

Music  Bach Air-Suite No.3