Εποχές : Η Εποχή Του Θερισμού

"Νήστης γυμνός και αδάκρυτος
περιφερόμουν στα όρη
και τ' ανένδοτα μάτια μου στύλωνα
στους ουρανούς
γυρεύοντας την αμοιβή μου
απ' τη σιωπή και το τραγούδι. "

-*-

Και σημαδούρες στην θάλασσα άφηνε 

αιώνιες Εποχές 

Καθεμιά τους κοιτά αλλού

ίδιες και άλλες κοιτούν σε όλες τις κατευθύνσεις

Μια Άνοιξη με το νυσταγμένο της φουστάνι 

να σουλατσάρει ανθοκρατούσα ,τ' ονείρου την γέννεση

Κι ένα Θέρος να κραδαίνει το αιώνιο δρεπάνι του 

προειδοποίηση ξεκάθαρη του ενστίκτου του το πιο φονικού

Σημαδεύοντας του Φθινόπωρου την ουδέτερη στάση

καταμεσής στης φυλλωσιάς το πορτοκαλί και καστανό ξελόγιασμα  

που σιωπηλά ανασαίνει πλάι στου Χειμώνα το βαρύ γκρίζο παλτό 

βαθιάς απομόνωσης την ερημιά υπομένοντας για μιας Άνοιξης τα άνθη...

-*-

"Τα τρυφερά λυκόφωτα 
οι πράες καμπύλες των βουνών
και τα λαμπρά βράδια του θέρους
με ρωτούσανε που είσαι, ω αγάπη.

Μα εγώ δεν είχα τι ν' αποκριθώ
κι έφευγα σιωπηλός
ρίχνοντας χάμω τη μορφή μου
για να καλύψω την ταπείνωσή μου. "

-*-

Δεν είναι οι χρόνοι, μήτε και οι καιροί είναι 

είναι το συμπόσιο των καρπών της γης 

και των έργων των ανθρώπων , τ' αναπόφευκτο

Και σύνορα στου Καιρούς κάρφωνε 

αιώνιες Εποχές 

" Οι ωχρές αυγές
ακουμπούσαν στο περβάζι μου
το διάφανο πηγούνι τους
κάρφωναν στο πλατύ μου μέτωπο
τα μεγάλα γαλάζια τους μάτια
και με κοιτούσαν με πικρία
ζητώντας ν' απολογηθώ. "

-*-

Μόνο έμελλε να 'ναι

πάνω σε τραπέζι γιορταστικό

και το  ρόιδο και τ' αγκάθι του μαζί 

 και του σταχυού η θεϊκή η λάμψη της συγκομιδής  

και του Θέρους το φονικά θεϊκό δρεπάνι 

και τα φύλλα τα έγχρωμα που βάφουνε τη γης 

και το αργόσβημα τους την ώρα τ' ανέμου 

και τρελού η ζωντανή η προσταγή για ζωή

και το χαλί στα πόδια αδιάφορου ικέτη  

κατάδικο πέρασμα με ανεμόδαρτο παλτό.

" Πεισμωμένος χλωμός κι ακατάδεχτος
κοιτούσα τον κόσμο και κραύγαζα:
"Δεν έχω τίποτα
δικά μου είναι τα πάντα".

Όλες τους φέρνουν τις σπονδές του προκλητικά

τον αιώνιο τούτο πάγκο γιομίζοντας 

σπονδές αγγελικές όσο και δαιμονικές θαρρείς, 

να κανακεύουν όλα τα γούστα των θεών

καλόπιασμα στου καιρού την μακρόσυρτη φυλακή, 

στόλισμα στης ζωής το γιορταστικό τραπέζι 

σπονδή στο αγιάτρευτο ταξίδι της ζωής..

............
"...γέμισα τους κήπους μου
με λευκούς κρίνους
για να βυθίζεις τις κνήμες σου
αυτά τα βράδια τ' αργυρά
που η σελήνη ραντίζει με δρόσο
τη φιλντισένια υψωμένη μορφή σου..."

Θέρος...

Αναζητήστε το, βρείτε το , ζήστε το...

κι ας θερίζει...This is Life!!!

Ευαγγελία Χατζηδάκη 

Υπέροχες οι "Εποχές" του Τσαρούχη 

ένας μοναδικός Ρίτσος παρενθετικά των σκέψεων

κι ο Marc Antony ακούγεται σε γερά decibel..

___________________________________

Αν η ψυχή ήταν ένα καλά σιδερωμένο φύλλο χαρτί αλήθεια , πως θα το προτιμούσαμε , κολλαριστό η τσαλακωμένο τελικά ? Χρησιμοποιημένο και ταλαιπωρημένο , η ασφαλές και άχρηστο...

Τσαλακώστε το, σπάστε το, διπλώστε το..

μόνο έτσι μπορεί να γίνει η βάρκα για μια θάλασσα πλατιά

η σαΐτα για ένα πλατύ φωτεινό ουρανό...

το όχημα για το όποιο ταξίδι της  Ζωή...

τι? ...αν αντέχει στις εποχές ...

μα αυτή είναι τελικά η πρόκληση...