Βουτιά

Αν περάσεις τα όρια , δεν έχει επιστροφή
και τα πέρασε, πεισματάρης Νους, πάντα

" και τι έχει πέρα από τα όρια, φαντασμένη.."

Αν αγγίξεις το άυλο μια φορά, ιδέα πλανιέσαι
και το άγγιξε, κι έπεφτε μια διάφανη βροχή

" και μετά, μετά τι ονειροπαρμένη χαζή.."

Αν τραγούδι με στίχους μοιρασμένους, αιώνιο
και το έστησαν, στιγμής παραδομός δημιουργίας

" και η ζωή που ποτέ δε συγχωρεί..."

Αν ξεκλειδώσεις την αλήθεια , δαιμονικά λεύτερα
και το άνοιξε, του  παραθύρου το γίγαντα κορόιδεψε

" κι αν σε σπάσω σε μικρά κομμάτια ...."

τότε κύμα θε να γεννώ στης θάλασσας το άπατο και διαυγές κενό
εκεί που όλα ένα τίποτα θα μοιάζουν, εκεί που οι σιωπές κραυγάζουν
εκεί που όλα βουτιά στο χρώμα θα ζητούν, εκεί που όλα νοσταλγούν

...και μετά , μια βουτιά, σπασμένα χρώματα, κατάρτια αιχμηρά...

(c) Ευαγγελία Χατζηδάκη