Broken Muse

" Αλίμονο φτωχιά μούσα! Τι έχεις λοιπόν αυτό το πρωινό;

στα βαθουλωμένα μάτια σου συνωστίζονται οπτασίες νυχτερινές

και βλέπω διαδοχικά να καθρεφτίζονται πάνω στην όψη σου

η τρέλα κι η φρίκη, ψυχρές και σιωπηλές ..."

Παγωμένα κρύσταλλα, μάτια εύθραυστα, δραπέτης η θέα

θρυμματισμένοι απόγονοι καισάρων και πύργων μεγαλόπρεπων

λεηλατημένοι πύργοι από πυρά και ψύχος, σκοτάδι

στ' αόριστο χαρισμένοι και στ' ανέμου τη βορά παραδομένοι

σε σκέψεις ερπετές και λογισμών πηγάδια σερνάμενοι ηγέτες

και μακάριας λήθης μάταιοι και κολασμένοι ικέτες

"Η πρασινωπή δαιμόνισσα με το ρόδινο ξωτικό

σε κέρασαν απ' τις υδρίες τους το φόβο και τον έρωτα;

Ο εφιάλτης με τη δεσποτική κι ατίθαση λαβή,

σ' έπνιξε στον πυθμένα του μυθικού Μιντίρνε; "

Η μουσικές σίγησαν και τα στάχυα θερίστηκαν

γοητευτικές αναλαμπές, καιρών αλλοτινών απόηχοι

μια αθιβολή κατάδικη  , μεσάνυχτα και πέντε ακριβώς

μόνο αυτή κουβαλά τους ήχους σου πια μούσα φτωχή

και η στριγκή κραυγή κείνου του τρένου, δίχως μήτε μία επιστροφή

κερασμένη από θεούς και δαίμονες σε άγιο δισκοπότηρο

στα χέρια σου αφημένη , δρόμος κι ανάδρομος μαζί

και το  συμπόσιο  μυστικό, απ' των πολλών τα πάθη ραντισμένο

" Θα ήθελα εκπέμποντας της υγείας τη μυρωδιά

η ψυχή σου από σκέψεις δυνατές, πάντα να συντροφεύεται

και το χριστιανικό σου αίμα να κυλά σε κύματα ρυθμικά.."

Μη στέκεσαι παγωμένα πετρωμένη, να κυλάς

κυλάνε οι άνεμοι , κυλούν των κυμάτων οι αφροί

θείο κύπελλο  θεσπέσιας ερωτικής κατάνυξης μνήμες

γεύση ζωής στερνού φιλιού, ιερό κατρακύλισμα στα χείλη

ξεχύσου και γιόμισε της θάλασσας τη φθονερή ανάγκη

ήμαρτον ανελέητο,  στιγμιαίας αφής το ισόβιο μαρτύριο

φέγγος μείνε,  θαλασσών πλατύ αγκάλιασμα ,

και ουρανών αστερόσπαρτων λαλιάς λύτρωση

" Σα του αναρίθμητους ήχους των αρχαίων συλλαβών

Όπου βασιλεύουν εναλλασσόμενοι ο πατέρας των τραγουδιών

Ο Φοίβος κι ο Μέγας Πάνα, ο κύριος των θερισμών..."

Μ' ερώτων δύνες χαραγμένη η σκιά σου αχνοφέγγει

και με Κίρκης καρπούς σπαρμένα τα θεριεμένα βήματα σου πάει

χρόνια άβουλου λάφυρου, σταυροφόρων σεντούκια σε κλειδώνουν

σε ξεφτούν σφαλιγμένα τυφλή, θερισμένα αδειανή σε δρέπουν

Θεού Ιανικού το αραχνοΰφαντο ντύμα βρες

και με τ' Οδυσσέα σανδάλι νοτισμένο πάτα τη γης σου

σ' αχνό από θάλασσες πλατιές, αλατιού αγίασμα νοιώσε

και σε καθάριων ουρανών τον αχνό ορίζοντα ανάσανε φως

μη θερισμένη και κενή την θεϊκή σου μήτρα απαρνηθείς

αγέρωχη θεά του Πάνα, κι αρχέγονη του νου οπτασία

της ιστορία ο ύμνος μείνε για μια Μούσα

στο φως των οριζόντων και των ατέλειωτων των θαλασσών

(c) Ευαγγελία Χατζηδάκη

Parenthesis poet: Ch. B/ La Muse Malade

Painting: Rafal Olbinski

____________________________

απλά , γλάροι και μούσες δε φυλακίζονται ποτέ...