ΔιαΛογικός ΜονόΛογος

Αν..

Αν ο Έρωτας δεν ξεπουλιόταν στο ιδεατό του

Αν η Αγάπη δεν περιπλανιόταν στο θυσιαστικό της

Ακόμα μιλάς

βαριέμαι όμως τώρα

πήγε καλοκαίρι και κάτι

τα πλοία πάλι θα ζαλίζουν

της θάλασσας μου τη γαλήνη

και περιοδικά άσκοπα

πνιγμένα στην ελαφρύτατη μιζέρια

υποκριτικής ομορφιάς, επίπεδο επιστέγασμα

θα τρομάζουν με θροΐσματα τους γλάρους μου

Αν...

Αν τα μάτια δεν έκλειναν σε ότι τα δακρύζει

Αν ο χορός δεν τέλειωνε εκεί που η μουσική σταματά

Κι εσύ όλο μιλάς ακόμα

ε και , τι καινούριο υπάρχει να πεις

ε και , τι αλλιώτικο υπάρχει να αποδεχθείς

ε και,  τι δυνατότερο υπάρχεις να πείσεις το νου

πήγε εποχές και θάλασσα

κι όσο μιλάς , τόσο τίποτα δε λες

κι όσο σ' ακούω , τόσο τίποτα εννοείς

σαν ήχος από  περιοδικά που ενοχλούν την αλήθεια

σαν άσκοπη μολυβιά στο μεσημβρινό πέταγμα των γλάρων

κι έψαξα ανυπόταχτα, αναπάντεχες λέξεις

κι όσο τις έβρισκα, ξέχναγα γιατί τις έψαχνα

σαν τους τουρίστες στα πλοία που αλλάζουν γεωγραφία

καταγράφοντας στιγμές,  χαμένες στου προορισμού την επίφαση

κι αφουγκράστηκα τις σκέψεις

κι όσο αφουγκραζόμουν, τόσο ξεθώριαζαν οι έννοιες

μέσα σε γυμνά μισοφαγωμένα μήλα, λυωμένες παράδεισου φλούδες

δίχως καν μια καθωσπρέπει μετάνοια, όμοια με φιδίσιας αμαρτίας αφή  

σαν προορισμοί, τόπων ξένων, χαρωπά  ξενόγλωσσων τουριστών

Αν ...

Αν το κύμα κατάφερνε να πείσει των Νεφελών τον άνεμο

Αν και των πελάγων η θάλασσα , υδάτινα θεριά δεν έστεφε αεικίνητα

Κι εσύ επιμένεις σε ένα διαλογικό μονόλογο

να σέρνεται σε πελάγη εποχών, σαν ξενόγλωσση μετάφραση

με μιας σκουριασμένης συντριβής επιβεβαίωση

με τον πολυγωνικό εγωισμό όσων μόνοι μιλούν σε είδωλο σωστό

με την καταθλιπτική περηφάνια του χαμένου προορισμού

αυτού που πάντα χειροκροτεί του νου μια αυταπάτη

Πες τα πάντα , εννοώντας τίποτα...

Σιώπα , εννοώντας τα πάντα...

Αν ...

Αν τα λόγια ήταν τόσα όσα οι έννοιες τους

Αν ο δρόμος ήταν τόσο όσο ως τον προορισμό του

Αν...

Αν δεν γεννιόμουν νους αεικίνητα τυχοδιώκτης 

Τότε...

________________________

Ευαγγελία Χατζηδάκη

Painting David Ajenjo
[..& το ξεφλουδισμένο μου μήλο..Απλά Τέλειο ]

[ ..επιμένω , ο καλλίτερος διάλογος με το εγώ μας , είναι αυτός που το αναιρεί & μας ανατρέπει, ουσιαστικά , όχι μόνο σε στάση και συμπεριφορές..μα βαθιά μέσα μας]