Η Σοφίτα Με Τα Παιχνίδια [Oblivion]

Cursed the eyes behind the fire
wasted toys in tired carrier
surrendered wills of flames in vain
oblivion to the wires of brain....

Στάθηκε και κοίταξε για στερνή φορά πίσω

εκεί που όλα αναμειγνύονται συχνά 

σαν παλιωμένα, άκαιρα ασκόπως κρατημένα

εκτός χρόνου, παιχνίδια της σοφίτα

Άλλης εποχής τρήματα

σαραβαλιασμένα απομεινάρια
παιχνίδια γυμνών εποχών, στοιβαγμένα υπάρχοντα σοφίτας
κενής όρασης ζητιάνοι και ικέτες μιας στερνής ματιάς

Το τζάμι αιώνια θολό,

πάντα μένει ανεπαισθήτως θαμπό μετά

ίσως μια τελευταία λαχτάρα για ένα καλαίσθητο φωτομοντάζ
μια καθωσπρέπει μετουσίωση να αντέχεται το ψεύδος
μια άσκοπη προσπάθεια να κρύβεται η αναίδεια του  

να  χωράνε όλα μια στερνή συγχώρηση, 

αυτή που απλόχερα κι αβίαστα , δίνεται σε ότι νεκρό 

- έχω ταυτότητα κι άλλη δεν θα ντυθώ

- οι σοβαροί δεν λένε τέτοια λόγια

- μα αν δεν είμαι η ταυτότητα μου, ποια αλήθεια θες να είμαι...

Τώρα κοιτούσε στιγμιαία,

μια ρωγμή του χρόνου ανεπαισθήτως υπάρχουσα
να ψηλαφίζει του χρόνου τους φονικούς γκρεμνούς
σε εύθραυστες χάρτινες φτερούγες

αυτές που ο καιρός χαίρεται να κουρελιάζει αχόρταγα

σαν ένα μικρό ατίθασο παιδί που ανακαλύπτει το ψαλίδι και το κοπίδι

στη σοφίτα, κάπου ανάμεσα σε γης και ουρανό, εκεί που λένε

διαδραματίζεται η πάντα βιαστική  και δίχως πρόβα, πρεμιέρα της ζωής

- κι αυτή την ώρα, ως πότε θα την μετράς..

- αφού ποτέ δεν λες

- αφού πάντα θα μένει μια κουρελού ξεφτισμένη ,
να πατάνε βολικά οι στιγμές..

Έκλεισε τα μάτια

μάτια ερμητικά κλειστά πίσω από τζάμι θολό

κι όλα πια στεκόταν καθαρά, επιτέλους σε ράφια σωστά
αυτά που ο άνεμος χαίρεται να ανεβοκατεβάζει, να παρασέρνει

σαν μικρό παιδί που μαθαίνει την ζωή , ανακατώνοντας τις στιγμές της

στην σοφίτα , ότι υπάρχει, ότι δεν υπήρξε, ότι δεν έπρεπε να υπάρξει

κι ανεβοκατέβαιναν όλα σε μια ξύλινη προθήκη όλα σε κίνηση

τίποτε βολικά και ψευδός στάσιμο , μέχρι που τα μάτια τ'ανέμου χόρτασαν


- μα τι είναι αυτοί οι ψίθυροι...

- δυο σαραβαλιασμένα παιχνίδια που μουρμουρίζουν..
- μα γιατί..
-προσπαθούν να τρομάξουν τη νεκρή σοφίτα , λίγο πριν τις φλόγες

Έκλεισε τα μάτια ξανά
το σπίρτο κύλισε πάνω στο θειάφι...
και μετά, έσβησαν κι οι ψίθυροι

Cursed the roads of the eye
that denies to trace the lie
who's to gain , who's to lose
damned  Oblivion only choose...

______________________________________________________
Ευαγγελία Χατζηδάκη
Painting - Delaware Omar
Μουσική - 
(1) In Flames/Attic (2) Πάνος Μουζουράκης /Η Σοφίτα

Αλήθεια , σκεφτήκαμε ποτέ άραγε πόσο και πως θα έχουμε αλλάξει εμείς τους άλλους , η οι άλλοι εμάς, την ώρα που θα σφαλίζουμε για πάντα πίσω μας ερμητικά την πόρτα Σοφίτας ..