Αφεύγατη Σαγίτα

"Έρωτα εσύ, με περισσή όταν λαβώνεις δύναμη,
μηδ' όνομα καλό από σε, μηδ' αρετή μπορεί να βγει.
Μα μετρημένα αν πορευτεί, η Κύπριδα, 
άλλη σαν αυτή, θεά δεν έχει νοστιμιά."

Γινάτι στων κοινών θνητών, π' όλο με φρόνηση 

τα λίγα που ο νους νοιώθει, μάταια και ανόητα λογούνται, 

παράμερα της βούλησης κι αριστερά του πάθους

ευδαιμονίας δαιμονικής το όνομα μου θα γράφεται αιώνια

σαν θα τρυπώνω ενοχικά τις διαδοχές των Εποχών , 

δίχως της αρετής την μνήμη και της πυράς τον εξαγνισμό

σαν θα κεντώ μια πεθυμιά , δίχως την φήμη τ' αγαθού

σαν του ασήμαντου καιρού θα διαπερνώ το ορατό

και ολόγυμνος αιώνια, τις μάσκες μου αόρατα θ' αλλάζω

να μην τρομάζουν τα θεριά , σαν θάνατο λογούνται κοιμισμένα

κι οι φρόνιμοι στο όνειρο να μένουνε μιας ατημελησίας 

πύρινες ώρες που η αιχμή από χρυσό και φονικό δοξάρι

ανέμους θα χαϊδεύει και της ρωγμής την πέτρα θα σφαλίζει

Γινάτι στου κελιού μιας φρόνησης τη συντριβή

θεού δαιμονικούς, σπέρμα καρποφόρο θα λογίζομαι

εγώ, που θα ξεγελώ της θάλασσας τη φονική αγριάδα

εγώ, που και το ξεγέλασμα,  σαγίτεμα στου Ήλιου την πυρά φορώ

και ανέμισμα σταχυού θα κανακεύω τα δρεπάνια θερισμού που με συλλέγουν

σαν θα κυλώ σε σεντόνια θέρους ολοκάθαρα κι αφεύγατα υποταγμένα 

Γινάτι στης λατρείας μου , θανατικά στερητικά 

της ύπαρξης μου τη φωτιά θα περιφέρω στους αιώνες 

με τα πολλά μου πρόσωπα στραμμένα στης δίψας μια οργή

με τα χιλιάδες πάθη μου σε πελάγη βαπτισμένα 

και κεραυνού και αστραπής  μια κραυγή ενδεδυμένα

εγώ που και τους ζώντες τους νικώ με θάνατο αόρατο

εγώ που και τους νεκρωμένους σε βήματα αν το ορίζω θα κινώ 

"Ω δέσποινά μου, 

απάνου μου, με το χρυσό δοξάρι σου

μη ρίξεις την αφεύγατη σαγίτα, 

που 'χει την αιχμή βαμμένη στην αποθυμιά."

Ευαγγελία Χατζηδάκη

Παρενθετικά :  Μήδειας του Ευριπίδη, σε απόδοση Παντελή Πρεβελάκη...

....για την μαγευτική μελωδία του M.Χατζιδάκη / "Μεγάλος Ερωτικός" 

Ζωγραφική:  Alfio Pressoto Γεννημένος το 1940 στο Torre del Mosto/Βενετία, βαθιά ποτισμένος από την πνευματικότητα μιας ομορφιάς ο υπέροχος Alfio θα μαγέψει την Ιταλία και στην συνέχεια την Ευρώπη ολάκερη τόσο με τα θεματικά του πεδία, όσο και με την τεχνική του...

_____________________________________________________________

Γιατί απλά , ένας έρωτας δεν λογίστηκε ποτέ λογική, μήτε αρετή, μήτε καθωσπρέπει κατάσταση...

Και θα μου πείτε όλοι οι καθωσπρέπει, γιατί έμεινε αιώνιο το Καθώς-Δεν-Θα-Επρεπε Φαινόμενο.. 

Και σωστά θα μου πείτε..

...ίσως  ένας Έρωτας βαθύς , δεν ήταν ποτέ το λογικό παιδί της οικογενείας, μήτε το γαληνεμένο φαινόμενο της ανθρώπινης φύσης...

όπως δεν θα ήταν έτσι κι αλλιώς ένα ένστικτο , αδηφάγο και με πολλά πρόσωπα , για να επιβιώνει και να διαφεντεύει μέσα στις Εποχές ..