Θεριό Από Θεριό

"Μὴ φεύγεις θηρίο

Θηρίο μὲ τὰ σιδερένια δόντια

Θὰ σοῦ φτιάξω ἕνα ξύλινο σπίτι

Θὰ σοῦ δώσω ἕνα λαγήνι

Θὰ σοῦ δώσω κι ἕνα κοντάρι

Θὰ σοῦ δώσω κι ἄλλο αἷμα νὰ παίζεις...."

-*-

Το αγαπά τούτο το θεριό. Πάντα.

Γεννήθηκε να το αγαπά, δίχως γιατί

Έμαθε να το αγαπά , δίχως αιτία κι αφορμή
Αλλιώτικα δεν υπάρχει μήτε διαφορετικά 

Ποτές δεν το απαρνιέται. 

Λες και κρατά σωτήριους φόβους εντός , 
για να μην ξεχνά να ζει

Λες και αλυσοδένει τον λυτρωτικό πόνο ,
 που ξύπνιο  το νου κρατά, σε κώμα να μην πέσει

-*-

Μείνε θεριό

Θεριό είμαι πια κι εγώ ταυτόσημο σου

Δε θα τρομάξω , μα μου αρέσει η γεύση ετούτη η ηδονική

Κάτι να έχω να φοβούμαι , 

πιότερο κι από μένα σαν πέφτει το σκότος της νυχτιάς στο παλάτι

Κάτι να έχω να αναρωτιέμαι , 

πιότερο από τη δική μου ανυπαρξία, γης  παραδομένη σε περιστύλια

Μείνε θεριό

Σε εφώναζα  με πολλά ονόματα

Κάποτε σε λόγισα πιότερο από εμένα

Και τώρα να σου μοιάζω πως με γαληνεύει

Να μας φοβούμαι και τους δύο, πάρα μονάχα εμένα 
στης νύχτας το ιερό άσυλο

Και αγάπη σε είπα και ουρανό

Και θεό και δαίμονα και άγιο σε φώναξα

Και κύμα και κατάρτι και δήμιο και λυτρωτή σε λόγισα

Μα θεριό ωσάν σε αποκαλώ ,  σ' εμένα μέσα σε θωρώ

Πως γίνονται τότε οι Εποχές και Αγνάντι και Θύελλα και Στάχτη
και αφέντρες ακατάληπτες και δαιμόνισσες ατιμασμένες

Μα πόσο  θεριό ήσουν εσύ και πόσο εγώ 

Σαν την ύλη σου μου στάλαξες

να βάφει των θαλασσών μου το νερό
Ολοαντάριαστα  πέλαγα, νεφών κι ανέμων να υποτάσσω

-*-

 Το αγαπά τούτο το θεριό. Πάντα.

   Ποτές δεν το απαρνιέται. 

   Είναι που το ακούει πάντα όταν μιλεί

   Είναι που σαν θεριά , 

ίδια διάλεκτο μιλούνε αιώνες κι εποχές 

Είναι που σαν θεριά ,

ίδιο ουρανό διατρέχουνε και ίδια κατάρτια σπάνε
Είναι που τις μέρες το σκοτώνει
και τις νύχτες το δημιουργεί απ' την αρχή

Είναι που έχει κάτι 
πιότερο από το εγώ της να φοβάται....

-*- 

Και κάθε που δυνατά σε λογούσα , 

         θεριά τα χέρια μου τρυπώντας , γεννιόταν , να σε περισώσουν

Και κάθε που  στερητικά του εγώ μου, σε ελευθέρωνα

         θεριά την ψυχή μου κατοικούσαν, θαρρείς να σε γλυτώσουν από με

Και κάθε που τον ουρανό σου διάβαινα 

         Θεριού μορφή κι οι νεφέλες, τα μάτια σου να μην παραδοθούν ποτές σε πόνο  

Μείνε θεριό

Τώρα είμαστε τίποτα από το τίποτα 

Ίδια πάντα η  διάλεκτος κι ίδια,  το αίμα γευόμαστε  

Θεριό από θεριό γέννημα σου ομοούσιο

Αγάπη από αγάπη και δήμιος από δήμιο, πόσο μοιάσαμε 

Πάθος από λάθος και ζωή από θάνατο , κατ' εικόνα και ομοίωση
με ένα ροκάνισμα στων σοφών τις σιδερένιες άγκυρες 

"Θὰ σὲ φέρω σ᾿ ἄλλα λιμάνια

Νὰ δεῖς τὰ βαπόρια πῶς τρῶνε τὶς ἄγκυρες

Πῶς σπάζουν στὰ δυὸ τὰ κατάρτια

Κι οἱ σημαῖες ξάφνου νὰ βάφονται μαῦρες..."

-*-

Θα ταξιδέψουμε θεριό, έτσι δεν ήθελες 
σε ουρανούς ατέλειωτους και ακατάληπτους 
και σε θάλασσες πιο πλατιές από το νου το μετερίζι 

θα βρούμε όλα όσα φοβόμαστε , δίχως κανείς να ορίζει

Θα δαμάζουμε όλα όσα φοβίζουμε  , δίχως να ξεψυχούμε
όλοι οι φόβοι θα μας παλεύουν , κανένα δεν θα σκιαζόμαστε 

Μια ανακύκλωση ρητή και μυστικά αδιάσπαστη
Θεριά από Θεριά και Κύματα απ' τα Νέφη
όπου δεν σκιάζονται ποτέ 

Την αστραπή, τον άνεμο, το κύμα που κατάρτια σπάει

Των θεών την οργή και των αγγέλων τη μελωδία 
σαν πλανεύει την κοιμισμένη γη 
στων καιρών την αιώνια νυχτιά
των θνητών τον αιώνιο θάνατο

Και μετά , ω μετά 

Μετά θα κοιτούμε την πολύπαθη γης από ψηλά

Δίχως να μας αγγίζει ο νους τ' ανθρώπου 

Δίχως να μας υποτάσσει ο καιρός, δίχως να μας λογά ο πόνος

Γιατί θα μαστε θεριά , αφέντες διαφεντευτάδες , 

κουρσάροι ανελέητοι και πύργοι απόρθητοι τ' ουρανού

Των πιο πλατιών των θαλασσών , 
των πιο βαθιών των ουρανών στοιχειά 

άθικτη ανακύκλωση του ουρανού στις θάλασσες , 
στης ύπαρξης την ανυπαρξία 

-*-

Κι όμως έμεινε να τ' αγαπά τούτο το θεριό. 

Από Πάντα. Για πάντα.Ίδιος ο δρόμος.

Από θάλασσα σε Ουρανό 

κι από Ουρανό σε Θάλασσα, μια ανακύκλωση

Δημιουργήθηκε να το αγαπά, δίχως γιατί

Έμαθε να δημιουργεί για να το αγαπά , δίχως επειδή 

δίχως αντάλλαγμα , δίχως συναλλαγή, δίχως ζωή

 θεριό από θεριό αίμα, κατάρτι , κραυγή

-*-

"Θὰ σοῦ βρῶ πάλι τὸ ἴδιο κορίτσι

Νὰ τρέμει δεμένο στὸ σκοτάδι τὸ βράδυ

Θὰ σοῦ βρῶ πάλι τὸ σπασμένο μπαλκόνι

Καὶ τὸ σκύλο οὐρανὸ

Ποὺ βαστοῦσε τὴ βροχὴ στὸ πηγάδι..."

-*-

(c) Ευαγγελία Χατζηδάκη

Παρενθετικά / Μίλτος Σαχτούρης 
Φωτογραφία / Magdalena Szurek 

Μελωδικά / Θηβαίος & Βασίλης .. 

__________________________________________________