To Παζάρι [Το Ανεκτίμητο Του Τετιμημένου]

"Καθώς αποκοιμήθηκες φύλαγε βάρδια ο κάβος.

Σε σπίτι μέσα, ξέχασες προχτές το φυλαχτό.

Γελάς, μα εγώ σε πούλησα στο Rio για δυο centavosκι 

απέ σε ξαναγόρασα ακριβά στη Βηρυτό."

-*-

Τι μοίρα και τούτη ανέλπιστη

Να πρέπει να σε αγοράζω

και το χειρότερο , άκου το 

πρώτα να σε έχω πουλήσει πρέπει.

Να σε πουλώ και να σε αγοράζω πάντα.

Μα είναι που σε πουλώ φτηνά σε ξέμπαρκα ταξίδια

κι είναι που πάλι στην αγορά ζητούν πολύ παρά 

για των χειλιών σου τη φωτιά και των ματιών τη σπίθα

για την αθόρητη ομορφιά που κλείνεις στα σκαριά 

και των τρελών τις προσταγές που ο νους σου ξέρει να γρικά.

" Με πορφυρό στα χείλη μου κοχύλι σε προστάζω.

Στο χέρι το γεράκι σου και τα σκυλιά λυτά.

Απάνωθέ μου σκούπισε τη θάλασσα που στάζω

και μάθε με να περπατώ πάνω στη γη σωστά."

-*-

Κι εγώ, που σε επούλησα φτηνά, σε θαλασσών παζάρια

την ομορφιά της χάρης σου , να βρούνε τα πουλιά

κι όλο ακόμα σε πουλώ , σε χάσεις και σε φέξεις 

η ομορφιά μιας πλεύσης σου , κύμα για να γεννά.

Εγώ, ποτέ δεν έμαθα από σωστά παζάρια

αυτά που ενέχυρο ποτέ δεν δίνουν τη ματιά. 

Κι έτσι , ενώ σε πούλαγα, 

στα πέρατα της πλάσης , ανεκτίμητα φτηνά

ποτέ δεν σε αγόρασα , στη χάση και στη φέξη , 

ποτέ μου δεν το έκαμα , μήτε για μια φορά.

" Φώτα του Melbourne. 

Βαρετά κυλάει ο Yara Yara

ανάμεσα σε φορτηγά πελώρια και βουβά,

φέρνοντας προς το πέλαγος, χωρίς να δίνει δυάρα,

του κοριτσιού το φίλημα, που στοίχισε ακριβά. "

-*-

Γιατί όσο εγώ σε πούλαγα, στην ερημιά της πλάσης 

Άλλο τόσο και σ' εξαργύρωνα , σ' ανήλιαγα στενά 

Κι όσα αργύρια μάζευα ,  χέρια μουτζουρωμένα

Όλα  ψηλά τα πέταγα , να σβήνει η συννεφιά.

Για τούτο , σου λέω καθαρά
με μάτια δίχως δόλο.
Να σ' αγοράσω δεν ζητώ,
παζάρι δεν χωρά.
Να σ' αγοράσω, τι χωρατό 
παντού σ' εξαργυρώνω.
Κι ας  σε πουλώ πάντα φτηνά
στην πλάση σ' ανταμώνω.

" Γερά την ανεμόσκαλα. Καφέ για τον πιλότο.

Λακίζετε, αλυσόδετοι του στεριανού καημού.

Και σένα, που σε κέρδισα μιανής νυχτιάς σε λότο,

σμίγεις και πας με τον καπνό του γκρίζου ποταμού."

-*- 

Κι ωσάν οι χρόνοι κι οι καιροί, σε πώληση σε βγάλουν

Εγώ μ' ένα χαμόγελο θα μένω να μετρώ  

πως του ανέμου τη βουή , σκοτώνουν οι σταγόνες

και πως κι αυτές σκοτώνονται , σαν πέφτουν κεραυνοί

Πως τα ταξίδια ξεκινούν με ελπίδες , πάντα νύκτα

και πως τελειώνουν,  πιο πεζά στης μέρας την βουή.

Και ανοστάλγητο άφησα

τη μέρα και το χρόνο,

γιατί παντού σε σκόρπισα σ'ουράνια τελετή.

Και τότε ξέρω, θα σταθώ γλυκά να σε χαζέψω

στους πάγκους τους περίτεχνους , με σεβαστή τιμή.

Μα μήτε ανάγκη μια θα βρω , πια να σε αποκτήσω.

Μήτε παζάρι δίκαιο , για να σ' απαρνηθώ.

Είναι που κοχύλι δεν λογώ , μακρά απ' τον αφρό του.

Μήτε λογώ τη θάλασσα , κλεισμένη στο κενό.

Ωσάν στο σύννεφο , προορισμού ποτέ δεν δίνεις εντολή.

Μήτε στο κύμα τ' αρμυρό, λες πως να γεννηθεί.

Παζάρια δε λογά η καρδιά κι ο ουρανός πυξίδες.

Ζει το κοχύλι σ' αμμουδιά κι η θάλασσα σε δύνες.

Ζουν και τ΄αστέρια τα νεκρά σαν μάτια τα θωρούνε.

Μα δεν λογίστηκε ποτές , πόσο ν' αγορστούνε.

Κρατώ λοιπόν σφιχτά μια επιταγή,

να σε πουλήσω μια ,να σ' εξαργυρώσω δυό.

Κρατώ όμως και χαλαρά μια σύμβαση,

να σε χαρίσω δυό, να σ' εξαργυρώσω μια.

Περπάτησα και στο παζάρι

Περπάτησα και στην παλιά την αγορά

Παντού εσύ πουλιόσουνα και πάντα ακριβά  

μα δεν μου κάνει νόημα στους καιρούς , ετούτη η αγορά.

Και δίχως να σ' αγοράσω, χαμογέλασα ξανά

πόσο σε εξαργύρωσα σε θάλασσες πλατιές

Και δίχως τιμή του τετιμημένου να ορίσω

πόσο πολύ απλώνεσαι σε κάμπους και στεριές 

Και δίχως καν συμβόλαιο στα χέρια να κραδαίνω

Πόσο πολύ σ' απόκτησα , τρομάζω σαν ανασαίνω. 

"Μια βάρκα θέλω, ποταμέ, να ρίξω από χαρτόνι,

όπως αυτές που παίζουνε στις όχθες μαθητές.

Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός; - Ματώνει, δε σκοτώνει.

Ποιος είπε φούντο; Ψέματα. Δε φτάσαμε ποτές. "

Συνέχισα να περπατώ χαμογελώντας

ξεμακραίνοντας  της αγοράς

αφουγκραζόμουν τα χαρωπά σου βήματα ν' ακολουθούν

και συνέχισα να χαμογελώ..

(C) Ευαγγελία Χατζηδάκη

Έργο Sailling Smile [Ακρυλικό σε καραβόπανο/ Vago]

Παρενθετικά  Yara/ Melbourne 1951-Καββαδίας ο Θαλασσινός

Μουσική / Sarah Brightman & Fernando Lima σε ένα ....Pasion...

___________________________________