 |
| Marius Markowski |
" Γράφει το φεγγάρι γράφει
μ’ ασημένια κιμωλία
στο σμαράγδινο χωράφι
την καινούρια μας φιλία.
Γράφει και στις πόρτες πάνω
και στις μάντρες και στους δρόμους
δίπλα σου να γύρω κάνω
και μ’ ασήμωσε τους ώμους...."
Ρίτσος /Ανοιξιάτικο Βράδι
- που πας με τούτο το βήμα
Περπάταγε κατά μήκος το συρματόπλεγμα
το τρένο σερνόταν ακόμα λυτρωτικά μακριά πια
μα οι ρωγμές των τοίχων ήταν παλιές, σχεδόν αιώνιες
που πια δεν τις κοίταγαν τα διαβατάρικα πουλιά
- τι ώρα περνά το τρένο
Τι ώρα να ήταν αλήθεια, τι χρόνος, τι εποχή
λιακάδες και μουσώνες, νεροποντές και ήλιοι
κι αυτή η παρτίδα στη σκακιέρα θαρρείς ισόβια ελλειπτική
σφηνωμένη κι αυτή σε μια από τις γερασμένες ρωγμές
- τι εποχή έχει τούτη η στιγμή
εκεί κατοικούν όλες μαζί της Νεφέλης οι Εποχές
σπαρμένες από καιρούς , σε αιώνια εναλλαγή
καρποί στο θέρος , μονοπάτια στους ανέμους απολιθωμένα
και κρασί κόκκινο βαθύ στου Διόνυσου τα ζευγαρώματα
- τι γυρεύουν τα δάκτυλα
Σελίδες κιτρινισμένες του νου, μίζερα στοιβαγμένες
προκλητική αναμονή, σπίρτο μιας τελευταία φλόγα του νου
Και τότε ξεπήδησαν οι φλόγες , καιρών πεινασμένοι ζητιάνοι
Εποχών αφέντες κουρελήδες , το μερτικό τους εισπράττουν
- τι έγινε τότε
Η φωτιά δείπνησε αχόρταγα το οξυγόνο του Χρόνου
τώρα χορτάτη γεννοβολά φλόγες λυσσασμένες, τα παιδιά της
κατασπαράζει αναμονές , μάσκες και τύμπανα θριάμβου
χορταίνει και δυναμώνει με σιωπές, ψεύδη και αρνήσεις
- τι έμεινε στο πέρασμα τούτο
Καθάρια γυμνός στέκεται πια ο ουρανός
αλάνα παιδιάστικη ντυμένη τα κουρέλια της σοφίας
καημός μεταίωρος από τις μελωδίες του κρεμάμενος
παρτίδα σκάκι λειψή, πέντε κινήσεις πιο κάτω μα δίχως επιστροφή
" Τ’ ανοιξιάτικο φεγγάρι
θα με πάρει
κράτα με απ’ το χέρι.
Κοίτα τ’ άλλο το ζευγάρι
είναι ένα αστέρι
( αστέρι γιά μαχαίρι; )
κόψαν τ’ αξεδιάλυτο κουβάρι
και φιλί με το φιλί
σκαλί σκαλί
ανεβαίνουν στο φεγγάρι..."
(C) Ευαγγελία Χατζηδάκη
Παρενθετικά Γ. Ρίτσος / Ανοιξιάτικο Βράδυ
Paintings Marius Markowski & Edward Rober Hughes
Στη μουσική μια απλά μαγευτική Carole King
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου