"Μιὰ μυγδαλιὰ καὶ δίπλα της,
ἐσύ. Μὰ πότε ἀνθίσατε;
Στέκομαι στὸ παράθυρο
καὶ σᾶς κοιτῶ καὶ κλαίω.
Τόση χαρὰ δὲν τὴν μποροῦν τὰ μάτια.
Δός μου, Θεέ μου, ὅλες τὶς στέρνες τ᾿ οὐρανοῦ
νὰ στὶς γιομίσω..."
Ν. Βρεττάκος
_________________________________
Βλογημένος , όσο και καταραμένος τούτος ο ρόλος, να αγγίζει πολυμορφικά και σχεδόν πάντα δοτικά το έμβιο. Πολυδιάστατη, τετραπέρατη, θα κινήσει γη και ουρανό με δύναμη παρανοϊκού, για παιδιά που ανάστησε , όσο κλάμα βουβό θα αφιερώσει για τη ζωή που ξέχασε να κοιτά. Θα δουλέψει σκληρά για τα κάστρα της , όσο τρυφερά κι αέρινα θα αγγίζει πάντα τους έρωτες και τις λαγνείες της .
Γυναίκα. Τι πολυπλοκότητα
Θα αφεθεί να καταστρατηγηθεί το κορμί της για να δημιουργήσει ζωή, τόσο όσο και θα αφεθεί στη ματαιοδοξία του χρόνου που θα τη χαράζει με τα βουβά του πέλματα. Στοργική θυσιασμένη μάνα, δοτική με κατανόηση σύντροφος, παθιασμένη λέαινα σε σεντόνια ερωτικά, μαγκάκι στα δύσβατα της ζωής με μια λύση πάντα διαθέσιμη. Τόσο αγωνίστρια δυναμική , όσο και εύθραυστα περήφανη , θα είναι πολλά μαζί και τίποτα συγκεκριμένο , για τους ανυποψίαστους που θα θελήσουν μια μετάφραση της πέρα της εικόνας.
Γυναίκα. Τι Θηλυκή αντανάκλαση του Αρσενικού
Την κοιτώ και την ξανακοιτώ. Κοίτα την , είναι μια πολύπλευρη παζλαρισμένη σύνθεση από το αρσενικό , από όλα τα αρσενικά . Γιοί , σύζυγοι, σύντροφοι, εραστές, φίλοι, πατεράδες. Όλοι τους ένα λιθάρι στο οικοδόμημα. Αυτοί που πέρασαν, που στάθηκαν λίγο η πολύ, που της έδωσαν, που της πήραν, που την αγάπησαν χαλαρά η έντονα , που την σκοτείνιασαν η που τη φώτισαν, που την ενέπνευσαν η την αποτελμάτωσαν, που τη σεβάστηκαν η την ποδοπάτησαν, που απλά την άγγιξαν και την περιέγραψαν.
Και όχι , σήμερα δεν θα ευχηθώ στις Γυναίκες Της Γης, γιατί η γυναίκα, όπως η μητέρα και ο έρωτας , δεν είναι κουφάρια ξεχασμένα για να γιορτάζονται συμβολικά και να τιμούνται ευκαιριακά και εμπορικά.
Για τις υπόλοιπες 364 μέρες όμως θα τους ευχηθώ, τα αρσενικά που θα αντανακλούν στους προσωπικούς τους καθρέφτες , να είναι μια όμορφη ποιότητα πνεύματος και να τους αρέσει αυτό που αληθινά εμείς οι Γυναίκες, πρέπει και δικαιούμαστε να είμαστε από καταβολής του κόσμου..Γλυκύτατες Γυναίκες. ΓΥΝΑΙΚΕΣ.. Κι είναι αυτοί που δε θα επιθυμούν να χαθεί η πραγματική μας υπόσταση, για να νιώσουν δυνατοί άντρες. Είναι αυτοί που θα βλέπουν σε εμάς , το θυληκό, το όμορφο , το γλυκύ. Τη Γυναίκα.
Για μελωδικό κλείσιμο , δεν μπορώ παρά να στραφώ στον Jonny..που η στάση του απέναντι σε πολλά μιας επίσεις ταραγμένης μεταβατικής εποχής χώρεσαι ένα ανέλπιστο στίχο και μελωδία -κατάθεση και παραδομό- στη γυναίκα. Στη μάνα και στη σύντροφο...
John Lennon , θαρρώ η πιο εύστοχη σύνοψη για όσα είπα, η προσπάθησα έστω να πω, είναι αποτυπωμένη τόσο στους στίχους , όσο και στην τρυφερή ερμηνεία του "Woman". Κι αναρωτιέμαι απόψε , τελείως προσωπικά ποιος θα μπορούσε έστω και να υποδυθεί ένα τέτοιο ρόλο σα τούτου του τροβαδούρου , με τέτοια ευαισθησία που να προκαλεί ένα ολοκληρωτικό παραδομό, αν δεν είναι κάποιος που πραγματικά σέβεται το θηλυκό. Κάποιος που σέβεται τη ΓΥΝΑΙΚΑ....
Γυναίκα 365/365 ...ολότητα η τίποτα..
Κείμενο: Ευαγγελία Χατζηδάκη
Παρενθετικά: Νικ.Βρεττάκος
Στη μουσική: John lennon [ ...ο ένας από τους ..."δύο" ?!!!!]
Paintings: All those tha really "saw" the Woman [ See them all in my Blog]
Tiziano / Alex Alemany / Constantino Giro / Marius Markowski / Mark Spain /
Nikolas Gyzis [Greek National Gallery]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου