Συμπληγάδες T' Ουρανού

[ Ω, εσύ που μίλαες στα πουλιά, στου δάσους τα γυμνά κλαδιά,
στου αγρού τα κρίνα και γλυκά στον κάθε πόνο εστράφης-
σου κρέμασαν στο χέρι σου μιαν αρμαθιά βαριά κλειδιά
να κλεις μπουντρούμια, ιδιώνυμα γελώντας να υπογράφεις. ] 

-Ρίτσος-

Των Ανθρώπων το δάσος το περπάτησα

Και σαν η ψυχή μου, ουρανό γυρεύει

τα μάτια ψηλά τεντώνω κι αφήνω να αιωρούνται 

ανάμεσα από τις συμπληγάδες των κλαδιών τους

Κάποτε 

μοιάζουν με ικέτες σε μυστική συναγωγή 

Κάποτε 

μοιάζουν με ξίφη κοφτερά, ουρανό διεκδικώντας

Κάποτε 

μοιάζουν σκαλωσιές σ' ουράνιο μονοπάτι

Κάποτε 

μοιάζουν συρματόπλεγμα βαρύ του ανέμου

Των Ανθρώπων το δάσος το ζωγράφισα

Και με σκουντούσαν τα πινέλα και με δένανε

σαν γραμμές τραβούσα, κλαδιά συρματοπλέγματα 

να φυλακίσω αιώνια του ουρανού την αύρα να κρατήσω

Τώρα στέκονται ικέτες ταπεινοί, 

μιας μυστικής συναγωγής υπερασπιστές 

κάτω από του ουρανού το καθάριο ταβάνι 

να εκλιπαρούν λίγο φως δανεικό στης γης τη σκοτεινιά

Τώρα μοιάζουν ξίφη κοφτερά,

στην αιώνια πάλη γήινου και ουράνιου

πάνω από της γης το δεσμευτικό συμβόλαιο 

να διεκδικούν λίγη ελευθερία δανεική στης γης τη σκλαβιά

Πινέλα ξίφη έσχισαν τον ουρανό

Χρώμα αίμα του πάθους το θυσιαστήριο οριοθετούν

Κι όλα έγιναν , όσο κλαδιά ικέτες το άπειρο ζύγωναν

Κι όλα γίνονται , όσο σκαλοπάτια μετρά η γης ως το ουράνιο 

Των Ανθρώπων το δάσος το περπατώ

Και σαν η ψυχή μου, ουρανό γυρεύει ακόμα

χέρια γυμνά σε χρώμα παραδίδω κι αφήνω να περιπλανιούνται

ανάμεσα από τις συμπληγάδες των κλαδιών και των κενών, ως το φως...

Ευαγγελία Χατζηδάκη

Απόσπασμα Ρίτσος

Painting: Prayer  [Vago/ Οil-Acrylic-Metal]

Music: Brian Crain /Dream to Fly 

& Damien Rice /The rat within the Grain

_____________________________________________________

Σε όλες τις συμπληγάδες που έκαναν τον ουρανό πρόκληση αιώνια....