Αποτύπωμα [Φυγή]

"Κανείς δε λυπάται που φεύγω
ούτε ακόμα κι εγώ "

ροκανίδια αιωνόβιας υποκρισίας
φως θολό, παραποίηση αναζήτησης
αλάτι όξινο σε ότι πιστεύει η συνήθεια
οξύ στου νου τη χαρακιά γιατροσόφι

"...όμως θα πρεπε να υπάρξει
 μια μουσική, μια απορία, ένα τέλος, ένα λιθάρι"

Σα φτάσω στις νεφέλες ψηλά
θα κοιτάξω μια άτοπη στιγμή χάμω
να χλευάσω το ίδιο μου το αποτύπωμα
να περιγελάσω του νου το τέντωμα το θελκτικό

" ...αν είχα ένα στίχο  να αρμενίζει
  κι ο άνεμος να ήταν ούριος και το κύμα νεφέλη .."

Μια φυγής τ' όνειρο πέταγμα απομεινάρι ψηλά
με τη χαριτωμένα νεκρική της σιωπής συνουσία
με την βολική επίφαση μιας ερήμην συνέχειας
με τη συγκεκαλυμμένη γαλήνη του τιποτένιου κάτι

" ...ούτε μια λύπη δεν μου χαρίζω φεύγοντας
   και μήτε το φθονερό φίδι της λήθης με παραμονεύει πια"

(c) Ευαγγελία Χατζηδάκη


Όταν κοιτώντας το αποτύπωμα που αφήνουμε , από μακριά και αποστασιοποιημένοι, μας προκαλεί γελοιότητα και θλίψη με μια παράδοξη διάθεση να το χλευάσουμε , την οπτική μας σε αυτό που ο νους τεντώνει να πιστέψει και όχι σε αυτό που αλήθεια υπάρχει, τότε θαρρώ είναι εκείνη η σωστή στιγμή να φεύγουμε από το "όπου" μας την διαιωνίζει..

Και για σήμερα σας έχω μια καλή ερώτηση [κάποτε με ρώτησαν κι εμένα..και πέρασε καιρός για να έχω εγώ μέσα μου την απάντηση..] και πάλι η απάντηση σας , όχι εδώ μα με ειλικρίνεια και στον ίδιο τον εαυτό σας... Τι από αυτά που νομίσαμε πως υπήρξαν , δεν ήταν παρά μια παράθλαση από αυτά που ο νους απεγνωσμένα θα ήθελε να υπάρχουν η να συμβαίνουν.. 

Σπάνια μας φταίνε οι "άλλοι", σε μεγάλο ποσοστό φταίει το τέντωμα του ίδιου μας του νου η της ψυχής να φτάσουν εκεί που "θα ήθελαν" Και όσο κατανοητή μπορεί να είναι η υποκρισία από τους "άλλους " προς εμάς κάποιες φορές , τόσο απαράδεκτη και άτοπη είναι όταν αυτή προέρχεται από εμάς τους ίδιους για εμάς τους ίδιους..

Και δια ταύτα , μη φοβάστε να ρίχνετε μια ματιά στα χνάρια που αφήνετε πίσω σας, να επανεξετάζετε τι αλήθεια υπήρξε, η απλά βόλευε το νου να υπάρχει και να τολμάτε και μια ειλικρινή φυγή από το όποιο καλοπροαίρετο ψεύδος του ίδιου το νου σας..

Αυτά!! κι ένα αγαπημένο τραγούδι, μετά τα δύσκολα που σας έβαλα!!

Lost without you, lost with you too...
[κι αυτό δύσκολο στίχο έχει..μη σας ξεγελώ άδικα..]