ευλογώντας το θαμπό φως.."
Μετά σίμωσε νωχελικά το πιάνο
λες και ήθελα να παίξει σε αλάνα
παιδιάστικα δάκτυλα σε ασπρόμαυρο
κι ύστερα εκείνη η μουσική, μια μουσική
"..τέλος έχουμε για να πνίξουμε
τον ίλιγγο μες το παραλήρημα.."
Στάσου, άγνωρη τούτη η αύρα δε μοιάζει
δε με τρομάζει, δε με κάνει να απορώ
Παίξε, παίξε γητευτή μια μουσική παίξε
παίξε να χαθεί η σκόνη που κάθεται στο νου
"..Εμείς..Ιερέας αλλαζονικός της Λύρας
που η δόξα του είναι να ξεδιπλώνει....."
Ξεδίπλωνε νότες κι ας τρυπάνε τη θλίψη μου
Παίξε κι ας πετάνε και ας γδέρνουν το σοβά στίχοι
σε ασπρόμαυρο ταξίδι παραδόξου, παραδομός
κι ας σκουντουφλάν νότες σε παραθύρι παγωμένο
"Το μεθύσι των πένθιμων γεγονότων
δίχως δίψα πιες και δίχως πείνα φάε..."
Και πλημμύρισε απ' άκρη σ' άκρη μια ελάσσονα
μια γλυκερή μελωδία χάρισμα στης ψυχής το κενό
με κλειστά μάτια να πεινώ τις νότες, να διψώ την λήθη
με μια στερνή αλαζονεία να χορταίνω τη μελαγχολία σου
"Ας σβήσουμε γρήγορα τη λάμπα
για να κρυφτούμε απ' τα σκοτάδια !! "
Τώρα η μουσική παράφωνη τρυπά μια αίσθηση
κι ας έψαξε μάταια στης λήθης τα ποτάμια, μνήμης σκότος
τώρα θα σβήσω το φως, να γαληνέψουν οι νότε οι τελευταίες
θόρυβο πάντα κάνουν και τρομάζουν της μοναξιάς τους δεσμώτες
Σβήσε το φως που τα μάτια πονά
σβήσε και παίξε , τρελός ταξιδιώτης
σε μοναχικά κενά κελιά παραδόσου ξανά
να πεινώ μια μουσική, να διψώ μια αθιβολή
(c) Ευαγγελία Χατζηδάκη
[ Παρενθετικά : Charles Baudelaire / από τη συλλογή του1868]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου