Σα Ξυπνά το Θεριό

Charles-Edouard Chaise: Theseus victor of the Minotaure 

Το αχόρταγο θεριό

είχε ξυπνήσει οριστικά

καιρούς στριφογύριζει σε σεντόνια φυλακές

σάλευε λίγο, τόσο λίγο, ίσα να μοιάζει πως ζει

ανάμεσα στις πτυχές του καιρού μου

κράδαινε μια ξεψυχισμένη ανάσα

κι εγώ που τη φοβόμουν

ακροπατούσα να μη σκιάξω τη νάρκη της

και μακάρια κοιμόταν κουλουριασμένη

μόνο το απαλό της τρίχωμα να εφάπτεται του νου

και τότε ήρθε ο κρότος

δεν το επέλεξα

το φοβόμουν, από το θάνατο πιότερο

δεν το έσπρωξα

το περιφρουρούσα από το ψέμα πιο δυνατά

και τότε ξύπνησε

δυό μάτια πύρινα ανοιγμένα, θεριεμένα

καίνε τις ράγες του νου

συνθλίβουν την αρχή θύμηση

τη νοιώθω , τεντώνεται

μα δε είναι νυσταγμένου τούτο το τέντωμα

είναι οργισμένο, ξερό, ανελέητο

σα λεπίδι που θαρρείς θα ξεσκίσει το θόλο του νου

σα αυτόχειρας τώρα αρνιέται κραδαίνοντας θανάτου μυρωδιά

ξύπνησε οριστικά

τη ναρκώνω καιρούς , τη φοβούμαι

μα τώρα ξετρυπώνει από παντού

μαζί πια δε χωρούμε

θέλει υπόσταση

γυρεύει αίμα, θάνατο και ατσάλι,

είναι που ξεκουράστηκε

στη νάρκη τούτη καιρούς πολλούς

είναι που σα ξυπνά δίχως τη βουλή της

δε γαληνεύει πρι φονικό αγγίξει

και πριν η ανάσα της μπαρούτι να μυρίσει

τότε είναι που κι εμένα με ξυπνά

να τη θεριεύει πάλι,

ξεκουλουριάζει το υποτιθέμενα άψυχο κορμί της

στερνή ανάσα , στερνή ματιά, όλα στερνά

πάντα με υποτάσει

κι εγώ της παραδίδομαι

λόγο καλό έχει πάντα όταν θεριεύει

και της παραδίδομαι

έτσι απλά, όσο απλά την κοίμιζα

από τη σάρκα των χεριών μου

ξεπετάγονται τα νύχια της λιμασμένα

μαχαίρια λεπίδια ακονισμένα

κι η ανάσα της στα δικά μου ρουθούνια πυρά

δεν έχει φωνή, κραυγή αετού βουνίσιου

και πριονιού  δόντια κοφτερά

Διαλύει το σώμα , τη στενεύει πάντα

κατασπαράζει ότι την ενοχλεί στις πατούσες

και με σπόγγο συρμάτινο ξύνει το ατελές

και με τσουγκράνα , ξεχορταριάζει την αλάνα της συνείδησης

και το χθες , στο αύριο παραδίδει

και με κοιτά

με μάτια ομιλητικά

"εγώ διαφεντεύω εδώ κερά μου"

τα πύρινα μάτια της με επαναπεριγράφουν

τα λόγια της μια βουβή προσταγή

φωνή σχεδόν δε χρειάζονται

"μόλις αποκαμωμένη πλαγιάσω

 του κεφαλιού σου και τση θάλασσας κάνεις

 και μετά σε επαναδιατυπώνω  να στυλωθείς

 μέσα από μένα θα υπάρχεις πάντα

 πάρτο χαμπάρι, σε διαφεντεύω

 σε σώζω , σε λυτρώνω

 αν μ' αφανίσεις , θα αφανιστείς

 γιατί μαζί πορευόμαστε στους καιρούς

 γιατί όσο εσύ , άθλια αγαπάς

 και όσο τους δήμιους σου αψηφάς

 τα μάτια μου ανοιχτά θα τα κρατώ

 πάνω από τις πληγές σου"

(C) Ευαγγελία Χατζηδάκη
        Το Μαγευτικό Έργο : Charles-Edouard Chaise: Theseus victor of the Minotaure 
        Το τραγούδι "Ανεμόσκαλα" από την πολυαναμενόμενη συνεργασία του Γιάννη Χαρούλη 
        με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου με τίτλο "Μαγγανείες" που κυκλοφόρησε στις 18 Μαΐου 
        του 2012.