Χάρτες Εποχών

Seascape 1890 Alfred Emile Leopold Stevens

Καλοκαίρι δεν ήταν,

δεν ήταν και βροχή

οι γλάροι όλο πετούσαν,

με γκρίζα ακροφτέρουγα

σέρνοντας  δούρεια κατάρτια

απ' άλλη γη

τα κύματα , εκεί ασάλευτα

με χέρια καρφωμένα στην καρίνα

άρνηση πια κραδαίνουν και φυγή

πάνω απ' του κόσμου το διάφανο γυαλί

Χειμώνας δε λογιόνταν ,

μια λιακάδα στη σιγή

τα φύλλα ξαπλωμένα,

δίχως μίσχους , δίχως πράσινη βουή

μουρμούρα τσαλακωμένη,

ύμνος άδειος, ξένη γη

κλαδιά γυμνά ικέτες για φυγή,

των φύλλων απαρνιούνται μία άσκοπη αφή

προσκυνητές κι  ένα τέλος εποχής,

κι όλο ταράζουνε ένα αύριο σε ουρανό καταμεσής

Έτσι αρμόζει σε μια αλλόκοτη εποχή

δεν προσκυνάει , μήτε τέλος , μήτε αρχή

απολιθώματα ενθύμια νεκρωμένα δεν κρατεί

αλλάζει ντύμα και χορεύει σε λιακάδες και βροχή

αλλάζει χάρτες και κινά πιο φωτεινή για άλλη γη

Οι σκιές χανότανε  στα ενετικά τείχη

προσκυνητές και θυσία

στο πρωινό φέγγισμα ήλιου ηλιάτορα

προσταγής αντίλαλοι σε φλόγες πορφυρές

φυγή και δρόμος ελκτικός

πορφυρού ιδεατού,

γυμνά σημαντική ασημαντότητα

(c) Ευαγγελία Χατζηδάκη

Painting: Seascape 1890 Alfred Emile Leopold Stevens

______________________________________________________________________________

[...αλήθεια σκέφτομαι σήμερα την δυνατότερη ικανότητα της ανθρώπινης φύσης, επαναπροσδιορισμός ακόμα και του ίδιου του εαυτού μας, όπως  και των ίδιων των επιλογών μας...Μια Ζωή δυναμική, μια φύση που αλλάζει, ένας άνθρωπος που είναι φύση. Ζωή με δυναμική ,  μα ποτέ ψευδός στάσιμη..]